Slaapkamer 2.0

De ingrediënten:

  • een emmer of twee nostalgie
  • véél te verwerken emoties
  • een paar potten verf
  • teveel uren werk
  • een grote schep gierigheid
  • een nieuw bed

Toen begin december de foto’s genomen werden van mijn huis om het te koop te zetten, bedacht ik dat mijn slaapkamer eruit zag als, wat ik op immosites bij mijn zoektocht naar een nieuwe stek zou benoemen als ‘de bomma is gestorven’.

Nu wil ik nog lang de bomma niet zijn, maar heb ik wel een slaapkamer die ondertussen dertig jaar oud is. Degelijk in eik, gekregen van mijn ouders toen ik trouwde. Meubels met een ziel, zoals ik ze graag heb, maar toch wel serieus gedateerd.

Het bed, daar kon ik afscheid van nemen. Ik vond dat mijn nieuwe start ook één mocht zijn met een bed waarin ik nooit met de echtgenoot had geslapen. Bruno en ik verdienen onze eigen speeltuin slaapplek.

Van een open dressing ben ik helemaal geen fan, dus de meer dan gerieflijke kast met schuifdeuren mocht wel blijven. En de ladekast en nachttafels meteen ook.

Maar dat bruin hé…

Ik contacteerde nog maar eens de zandstraler die mijn keuken al eerder onder handen had genomen. Maar waar die dan zéér schappelijk van prijs was, kreeg ik een offerte die me echt te duur was. Voor dat geld kocht ik me een luxe nieuwe slaapkamer.

Insert de verfpotten. Helaas, want ik heb na het een keer teveel te doen, een broertje dood aan verven.

Verven gaat bij mij precies ook altijd samen met verdriet verwerken, afscheid, emoties die eruit moeten. Van die laatste had ik er nogal wat in december en januari. Ik liet namelijk een leven achter, een huis, een thuis en kon onmogelijk zeker zijn of het elders wel goed zou zijn.

Maar kom, ik ben het ondertussen al een beetje vergeten dat alles twee grondlagen moest hebben en ook twee definitieve lagen (leemkleur van Sikkens).

Vandaag werd al heel vroeg mijn nieuwe bed geleverd.

Eindelijk!

img_20200310_082838

Akkoord, mijn slaapkamer is niet half meer de balzaal van vroeger in oppervlakte, maar hij heeft nu alles om de volgende dertig jaar weer tevreden te zijn.

32 reacties

  1. Je schrijft het zo mooi! Ik wou dat het zo simpel was, die emoties, als twee grondlagen en twee definitieve lagen in een leemkleur van Sikkens. In ieder geval heb je héél hard gewerkt!

    Like

  2. Wat schrijf je heerlijk, zo mooi de tranen en de lach gemengd, als in een verf… moest echt even gniffelen om je beschrijving van je vorige slaapkamer: de bomma is gestorven… Maar wat is het mooi geworden. Eer van al je werk! (En meer ruimte dan een plek waar je om de speeltuin heen kunt lopen heb je toch ook niet nodig?)

    Like

  3. Wij deden het ook, onze welhaast dertig jaar oude slaapkamer schilderen. Vroeger was hij zo donker als de nacht, heden zo bleek als de dood. Maar hij vervult zijn taak nog steeds met verve.
    En ach, als je slaapt, zijn je ogen toch dicht. 😉

    Like

  4. mooi geworden (altijd moeilijk: degelijke meubels, veel sterker dan nieuwe maar je moet er wel wat voor over hebben om ze in een nieuw kleedje te steken). Knap gedaan!

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s