Om dan maar het andere verhaal te vertellen toen ik gisteren naar Barbra Streisand luisterde.

Die bewuste muziek zat veel in de CD-speler van mijn wagen toen het leven van mijn vader op z’n einde liep. Het accountantskantoor waar ik jaren werkte was in vogelvlucht 500 meter van de kliniek waar hij lag.

Na de job ging ik dus elke dag langs. Gestolen momenten van een niet in te halen tijd  waarin ik niet naar mijn ouders ging (om de rest van de familie van de tirannie van de echtgenoot te sparen – een opoffering die ik zelf maakte maar die nooit had mogen zijn).

Twee liedjes na elkaar op de CD ontroerden me mateloos. Dit:

En dit:

Ik zong mijn onmacht luidkeels op de terugweg naar huis terwijl de tranen langs mijn gezicht liepen. Barbra heeft het over een andere papa, maar ik kon het helemaal op mijn leven toepassen.

Papa can you hear me, papa can you see me, papa can you find me in the night?

Papa are you near me, papa can you hear me, papa can you help me not to be frightened?

Allemaal vragen die ik me stelde bij een vader die niet kon praten.

“Papa please forgive me, try to understand me, papa don’t you know I had no choice?”

Het verhaal gaat naadloos over naar het einde van mijn moeder. Dat was het moment waarop ik wist dat er meer in het leven moest zitten dan letterlijk lijdend voorwerp zijn.

“It all began, the day I found, that from my window I could only see a piece of sky. I stepped outside and looked around. I never dreamed it was so wide or even half as high. The time had come (Papa, can you hear me?) to try my wings (Papa, are you near me?) And even though it seemed at any moment I could fall. I felt the most (Papa, can you see me?) amazing things, (Can you understand me?) The things you can’t imagine if you’ve never  flown at all. Though it’s safer to stay on the ground, sometimes where danger lies, there the sweetest of pleasures are found.”

Om dat méér dan letterlijk helemaal proefondervindelijk te gaan ontdekken eens de echtgenoot was gaan hemelvaren.

“The more I live, the more I learn. The more I learn, the more I realize, the less I know. Each step I take  (Papa, I’ve a voice now!) Each page I turn, (papa, I’ve a choice now!) Each mile I travel only means the more I have to go.

What’s wrong with wanting more? If you can fly, then soar! With all there is: why settle for just a piece of sky?

Of hoe muziek een soundtrack kan zijn bij je leven.