Vief

Alleen

Wanneer is deze pandemie-nachtmerrie eigenlijk voorbij? Ik zou zo wel eens willen wakker worden in een min of meer normale wereld.

Gisteren was jongste hier bij mij. Waar ze vroeger als ze tussendoor een dag vrij was, niet direct de trein nam om te komen, doet ze dat nu nadat we mekaar wekenlang niet zagen, wél.

Het kind is zowat panisch over het feit dat ik ziek en zij op die manier volledig wees zou kunnen worden, dus wij knuffelen nog niet zoals vroeger. Waakzaamheid is onze leuze.

Toen ze plots telefoon kreeg van een een collega, zag ik direct paniek in haar ogen. De eerste besmetting in het WZC waar ze werkt is een feit. Het betreft een dame die geen symptomen had, maar wel afgevoerd werd naar het ziekenhuis met een hersenbloeding. Daar worden patiënten blijkbaar standaard getest.

Het kind brak in duusd stukjes. Wetende dat ze de dame de laatste dagen had verzorgd besefte ze onmiddellijk dat ze hier niet had mogen zijn.

Wat had ik haar graag vastgepakt op dat moment. Troost met meters afstand is toch net niet dat hé?

Natuurlijk stak ik haar ook niet direct buiten. Ze was hier nu, kwaad kon al geschied zijn, of niet. Dat zullen de komende dagen wel uitwijzen.

We maakten er een luie tuin/leesnamiddag van, aten nog samen ’s avonds en daarna vertrok ze weer naar huis omdat haar vandaag een vroegdienst wachtte.

Oudste, die op weekend zou komen naar de mama en Bruno werden ook nog verwittigd. We blijven beter elk in ons hoekje.

Na het opstellen van een menu voor de komende dagen – ik ben niet van plan om mijn kot veel te verlaten om voeding in te slaan – zou het zowaar kunnen dat het schoon interieurstatement (not) van een diepvries in de leefruimte helemaal gaat opgelost worden. Ik wacht nu al een eeuwigheid om een nieuw toestel te bestellen, maar bij leven en welzijn hoop ik dat toch te doen over twee weken.

En nu maar hopen dat ‘the beast’ mij en de dochter niet gaat aanvallen.

Duimen is toegestaan!

35 reacties

  8. Ik duim mee, maar ik ben ook optimistisch. De kans dat verzorgsters in een bejaardentehuis de ziekte krijgen is veel kleiner dan voor de bewoners (10% van het verzorgend personeel, 25% van de bewoners). Ik vermoed dat je dochter zichzelf ook goed beschermt, dus dan is de kans bestaande maar toch relatief beperkt volgens mij.
    Ik vermoed dat ze nu wel snel gaat getest worden? Dan heb je ook snel uitsluitsel.

    Like

    Beantwoorden

  11. Miljaar, dat rotvirus hè! Ik merk bij mezelf dat mijn hart in mijn keel begint te bonken terwijl ik dat hier lees. Courage Vief! Oude mensen zijn voor ons inderdaad niet zo besmettelijk omdat zij ‘drogere’ slijmvliezen hebben. Dus het is heel onwaarschijnlijk dat je dochter het zo zou opgelopen hebben. En ze zal toch ook wel een mondmasker gedragen hebben? Maar ik begrijp haar paniek helemaal. Ze heeft maar één mama hè …

    Like

    Beantwoorden

  12. Och meiske toch. Wéér uitstel. Dat verdomde klotevirus toch. En ja, zo lastig dat je ze dan eens niet goed mag vastpakken, miljaar. Ik duim hoor. Ik duim. Ik weet het ook allemaal niet, ik vertrouw het allemaal niet. Bah.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Het is een rotvirus. Dat is een feit.
    Maandag moest een kennis getest worden omdat ze opgenomen zou worden in een ziekenhuis.
    Zondag zat ze met haar zus te babbelen op een bank in een park.
    Dinsdagavond kreeg ze bericht dat ze positief was.
    Haar zus moest samen met haar echtgenoot ook in quarantaine omdat ze langer dan een uur bij elkaar op afstand met elkaar gepraat hadden.
    Gisteren kreeg ze dan telefoon dat ze toch niet positief was. Wat een hoop ellende heeft het al veroorzaakt. Tot ruzies toe!

    Ik duim keihard dat jouw dochter niet besmet zal zijn! 🤞🤞🤞🍀🍀🍀🙏🙏🙏

    Like

    Beantwoorden

  22. Ik kan me zo kwaad maken om mensen die er maar laconiek mee omspringen ! De reacties die je soms krijgt als je om afstand vraagt …..:-(
    Sterkte !

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie