Toerist in eigen land: Doornik

De dochters hebben hun vrije dagen in juli bijeen gelegd en besloten dat de mama een goeie compagnon was om wat uitjes te plannen.

Maandag zijn we naar Doornik geweest. Iets meer dan een half uur met de trein vanuit Kortrijk, waarom zou een mens de auto nemen? Zeker nu mijn bloedjes nog jong genoeg zijn om een Go Unlimited treinkaart te nemen waarmee ze voor €25/maand onbeperkt kunnen reizen.

We waren er ooit al eens op een koude winterdag, maar daar konden de meiden zich niets meer van herinneren.

Maandag was het niet koud, al waren we heel de dag wel vergezeld van somtijds heel dreigende wolken.

Bruno heeft ons geleerd dat waar we ook toekomen, het altijd tijd is voor een koffietje. En dat konden we net zo goed in stijl doen in een authentieke bakkerij.

Op weg naar het centrum (blijven rechtdoor gaan aan het station), kwamen we nog wel meer mooie zaken tegen. Die met een goed gekozen naam krijgen van mij nog een puntje meer.

Eens de Schelde over, zie je de onvermijdelijke Onze-Lieve-Vrouw kathedraal steeds groter worden. Ze is nog steeds in restauratie, maar we konden al meer van de buitenkant zien dan enkele jaren geleden.

De kathedraal heeft maar liefst vijf torens en die zie je her en der in de stad boven de gebouwen uitsteken.

Binnenin wordt nog altijd gerestaureerd, maar het kleinste deel is al mooi af. Er is ook nog een betalende tentoonstelling met kerkschatten, maar die zagen we al eerder en is eigenlijk ook niet zo mijn ding. Ik heb het meer voor de architectuur. Zo’n mooie Romaanse bouwwerken zijn ook niet echt dik gezaaid.

Bij de kathedraal staat een beeld van de hand van Rogier Van der Weijden, waar hij zichzelf afbeeldt terwijl hij een schilderij maakt van de maagd Maria die het kindje Jezus voedt. Van der Weijden is geboren als Roger de la Pasture en geboren in Doornik.

img_20200706_131009

Om de hoek staat ook het mooie belfort, helaas door Corona niet te bezoeken/beklimmen. Anders hadden we dat zeker gedaan.

img_20200706_130916

Van het belfort is het maar een paar passen tot de markt met het stadhuis en de Saint-Quentin-kerk.

Al wandelend kwamen we nog wel wat tegen. Een stuk Chateau, een toren die me aan de Broeltorens in Kortrijk deed denken, twee oldtimer VW’s broederlijk naast elkaar, olijfbomen in pot met bijna plastiek aandoende onder begroeiing, een stadspoort, Tiny hoewel in het buitenland toch ook in Doornik, mooie brievenbussen en dito gebouwen.

Een museum meepikken, daar zeggen wij ook nooit nee tegen. We passeerden het folkloremuseum, maar dat zag er gesloten uit.

Uiteindelijk kozen we voor het museum voor schone kunsten op de grotere site waar meerdere musea zijn. Dat museum dankt zijn collectie aan de gulle schenker Henri Van Cutsem, maar in ruil eiste hij wel dat er een speciaal gebouw voor werd opgetrokken. Victor Horta ontwierp het gebouw, en dat mag er uiteraard zijn. Het museum is niet groot en je kan er voor een prikje binnen.

Er hangen uiteraard buiten deze bovenstaande beelden ook schilderijen aan de muren.

Buiten het museum belandden we in een park van wat denk ik een abdij geweest was. Ook al met extra punt, want met kiosk. Ik weet niet waarom, maar ik hou daarvan.

De Schelde loopt dwars door de stad, en wat opzoekwerk leert me dat we enkele historische bruggen gemist hebben. Maar geen erg, langs de Schelde liggen betekent ook dat daar een mooie fietstocht vanuit Kortrijk kan van gemaakt worden (rond de 40 km). Die bruggen zal ik dus ooit nog wel eens te zien krijgen.

We sloten de dag af met mooi wolkenspel aan het station, en het beeld dat we voor een restaurant zagen zegt hoe we die dag aanvoelden.

Ons eigen land is nog zo slecht niet.

31 reacties

  1. Dat zag er een heerlijk uitstapje uit, wat een mooie architectuur daar in Doornik. Zou ons zeker ook bevallen, inclusief de prachtige plek om een koffietje te drinken 🙂

    Like

    • Wel, als je eens een dag niet weet wat te doen…
      Als je ook gaat voor de charmante winkeltjes, dan best niet op maandag, want er was best veel gesloten.

      Like

  2. Mijn grootmoeder zei altijd over de kathedraal van Doornik:
    cinq tours et quatre sans cloches. Geproken lijkt het dan 5 torens en 400 klokken.

    Like

  3. We zijn er zondag doorgereden, door Doornik. Ik was er nog nooit geweest. En buiten de kennismaking met een lange kasseiweg, nu eigenlijk ook nog niet. Duidelijk wel de moeite waard!

    Like

Geef een reactie op saturnein Reactie annuleren