Eén van de redenen waarom ik zo graag wou verhuizen was dat ik ergens wou wonen waar er geen herinneringen waren met de echtgenoot.
Het heeft me jarenlang gekost om mezelf terug te vinden en ik leen hier even Eva haar woorden omdat ze zo treffend zijn: ‘Wie ik was, wist ik niet meer. Ik had mezelf jaren geleden in stilte begraven in een slecht huwelijk’
Dat slecht huwelijk en alle pijn die het heeft veroorzaakt zowel bij de kinderen als bij mij wil ik dus het liefst helemaal vergeten.
Het was dan ook het laatste van mijn gedachten dat ik meer dan elf jaar later nog op iets geschreven zou botsen van de echtgenoot dat ik nog nooit eerder zag en dat bijgevolg niet geliquideerd werd.
Omdat er morgen op verdiep twee een valse wand wordt gezet om een bergruimte te creëren, zette ik alle zaken die daarvoor in de weg stonden aan de kant. Er staat daar ook nog een bak met ingelijste vergrotingen van reisfoto’s die hier niet meer aan de wand komen. Twee kaders waren van die goedkope cliplijsten waar bij de verhuis stukken glas van waren gesneuveld. Waarom zou ik die eigenlijk nog bewaren?
Ik maakte de clips snel los, verwijderde de foto’s en rolde die op om in een koker te steken. Kokers genoeg, de echtgenoot kon geen promotie zien bij de fotograaf destijds, of hij liet tientallen vergrotingen maken die dan veelal bij de hoop gelegd werden.
Groot was mijn verbazing toen er achter één van de foto’s drie geschreven bladen zaten. Een blad met gegevens over spaargeld en beleggingen (was hij hele dagen mee bezig, geld was giga belangrijk voor hem, blijkt ook uit wat hij schrijft), en twee bladzijden waar een goede psychiater wel enkele uren zou kunnen op ‘sjieken’.
Zijn waanzin uitgeschreven. Waanzin die hij deels besefte, want hij had het over zijn vele fobieën waanideeën en twijfels.
Het zijn twee bladzijden die toevallig twee jaar op rij op 31 december zijn geschreven, alsof hij als een boekhouder zijn jaarafsluiting moest doen. Of was het tevergeefs hopen dat een nieuw jaar anders en beter zou worden?
Een vreemde die het zou lezen kan onmogelijk bevroeden dat hij een partner heeft. Ik ben op geen enkele manier van tel.
Een citaat:
‘Deze grote bufferstelling (ik vermoed dat hij daarmee bedoelt iets wat ‘veilig’ is voor hem) van 26/09/2006 heeft dezelfde onderliggende basisgedachte als de stelling van begin januari 2002 (hoelang kunnen gedachten spoken hé?)’
En dan verder een beetje een herhaling:
‘De grote bufferstelling van 26/09/2006 is een uitbreiding op twee vlakken van de stelling van begin januari 2002’
‘1ste vlak: kinderen, geld, (hij wisselde die twee ooit eens om, maar verbeterde zichzelf . De kinderen mochten toch op de eerste plaats staan) ideeën en uitwerkingen van ideeën zijn opgenomen in het grote, volledige geheel van de fysieke materiële dingen, die bestaan uit fysiek materiële moleculaire materie en die een fysiek materiële moleculaire structuur hebben’ (de rebel in mij zou nu willen zeggen dat ideeën niet materieel zijn)
‘2de vlak: het slechtste geval van de stelling van begin januari 2002 is in de grote bufferstelling van 26/09/2006 uitgebreid met alle neuroses, waanideeën, fobieën, al het mogelijke wat er met een fysiek materieel iets kan gebeuren, al het mogelijk wat een fysiek materieel iets kan ondergaan’
…
‘De grote bufferstelling is een buffer tegen alle mogelijke oorzaken van wat er met een fysiek materieel iets kan gebeuren, van wat een fysiek materieel iets kan ondergaan, van vervuiling die een fysiek materieel iets kan overkomen. Het is een buffer tegen alle vormen van extreem dierlijk vet, extreem plantaardig vet en alle vormen van extreme vetten waarmee een fysiek materieel iets kan bevuild worden op alle mogelijke manieren’
Ik moet niet vertellen dat hij smetvrees had zeker? Op een ander blad staat dat hij zich voorstelt dat er blokjes salami in de kranen van de badkamer zitten. Die kranen waar hij elke dag UREN! zijn handen waste en waar we met heel het gezin moesten op kijken.
Stel je dan eens voor dat je naar een feestje gaat, en dat daar mensen zijn die bij het aperitief met hun blote handen een blokje salami of kaas nemen en dan hun handen niet direct wassen.
En stel je dan ook voor dat hij zelf misschien om de twee weken eens douchte. Het wassen moest met zoveel rituelen gebeuren dat hij telkens de tel kwijt raakte over hoeveel keer wrijven dat hij het dus zo min mogelijk deed. Zijn haar werd wel tussenin eens gewassen, en elke dag verwisselde hij driemaal van kleren (werk, thuis, slapen). Kleren die dan telkens gewassen moesten worden.
En weet dan ook dat ik hem ooit heb willen laten interneren voor al zijn fobieën, wanen en voor zijn alcoholisme, om het huiselijk geweld dat daaruit voorkwam te doen stoppen, maar dat én de huisarts én mijn schoonmoeder niet wilden tekenen (wat gaan de mensen wel niet zeggen).
En te zeggen dat ik ooit een intelligente, frisse jongeman ontmoette met veel humor. Iemand die mijn kleine wereld opende. Tegelijk ook gehavend door zijn opvoeding (nooit goed genoeg, anderen waren altijd beter), door teveel drugs in zijn jeugd en alcohol later.
Je begrijpt dat ik zachtjes uitgedrukt ietwat van mijn melk ben zeker van de ‘vondst’?
Precies of ik kreeg een uppercut.
Ik mag hopen dat ik nu nergens meer zo’n dingen ga vinden, want dit is voor alle duidelijkheid geen goed nieuws voor mijn mentale gezondheid.
VIEF 
Ik snap heel goed dat je die episode in je leven wil vergeten. Je man had hulp nodig, spijtig dat hij die nooit gevonden heeft.
LikeLike
Helemaal waar.
LikeLike
,Die was ver weg, zeg! Kan me voorstellen dat je er zelf ook gek van zou worden. En zo’n vondst brengt het weer helemaal terug. Hug
LikeLike
Gek? Ik was een robot in die tijd. Proberen om alle gevoel uit te schakelen zodat het zo erg niet was.
LikeLike
Pijnlijk om zo geconfronteerd te worden. Jij bent een straffe madam, met supertoffe kids en een man die je naar waarde schat, je verdient het zo… het verleden heeft je niet gekraakt!
LikeLike
O jawel, het heeft me heel zeker wél gekraakt. Als een veer die te ver is gerekt. Mijn lijf zegt me dat, mijn gemoed ook soms. Ik kan wel heel daadkrachtig zijn, maar het evenwicht is soms labiel.
LikeGeliked door 2 people
Ik herken het!
LikeLike
Als de veer te ver uitgerokken wordt dan veert ze nooit meer helemaal terug. Dus kraken is niet abnormaal, al heb ik ook het gevoel dat je best wel voldoende okee er door kwam.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is overduidelijk dat hij zware psychische problemen had, die hadden uiteraard zeer grote gevolgen en impact hadden op jou. Je kreeg duidelijk ook geen steun of hulp en stond er alleen voor. Vreselijk. Deels herkenbaar, want ik ben destijds ook niet zomaar voor een scheet die verkeerd zat gescheiden.
Verscheuren die nare herinneringen.
LikeLike
Nee, ik kreeg geen steun of hulp, want die durfde ik niet zoeken/vragen. Ik was in die tijd zo geïsoleerd en gemuilkorfd dat ik maar verder deed op automatische piloot.
LikeLike
Dat is de grootste kracht van bepaalde psychisch zieke mensen, dat ze een ander zo kunnen meesleuren in hun abnormaal dat er geen sprake meer is van zelf om hulp kunnen zoeken. Je deed wat je kon, ook toen.
LikeGeliked door 2 people
Een mens mag geen compassie hebben met zichzelf, maar als je zo naar je jonge zelf terugkijkt, dan kan je niet anders. En kwaadheid, die is er ook natuurlijk, maar wat moet je ermee?
LikeGeliked door 2 people
Ventileren? Hopen dat er iemand is bij wie je kan stoom aflaten, op voorhand zeggen dat je geen hulp of oplossingen nodig hebt, enkel een luisterend oor. Dat doet gewoon zo’n deugd. In het ideale geval is het iemand die er zelf ook wat van kent, zodat die zeker geen uitspraken doet in het genre “maar allez, dat kán toch niet”. Of alles opschrijven en zo door de woede gaan. Kwaadheid wegredeneren doet ze helaas niet verdwijnen, even uitrazen wel. Of toch minstens een beetje
LikeGeliked door 2 people
Precies!👍
LikeGeliked door 1 persoon
Wat moet dat raar voor je zijn! En wat een relaas dat hij schrijft, ik begrijp er amper iets van. Probeer aan het veel betere leven te denken dat je nu hebt, al snap ik dat er nare herinneringen boven komen…
LikeLike
Natuurlijk snap je daar niets van. Als weldenkende mens heb je zo geen kronkels hé. Gelukkig maar.
LikeLike
Je vraagt je af hoe een mens zo is kunnen evolueren; wat ik lees van/over hem is niet min dan voer voor psychiaters. Mijn verleden was bijwijlen inktzwart, maar ik heb veel weten te verdringen en van me af te zetten. Hij duidelijk niet. Ik voel met je mee, nu zoveel ellende weer wordt opgerakeld door een vergeten stuk papier.
Eén ding weet ik wel: ik zou het geen maand uithouden met zulk een persoon aan mijn zij. Dat jij alles zo lang hebt getorst…
LikeLike
Hoe hij zo is kunnen evolueren? Drank en drugs. Toen mijn dochter jaren later op het werkveld iemand ontmoette met Korsakov dementie herkende ze haar vader direct. Hij wist op het einde niet meer wat de werkelijkheid was, geraakte ook vast in zijn web van leugens dat hij gecreëerd had, waardoor hij amper nog sprak. Zijn dood was een verlossing, niet alleen voor ons maar zeker ook voor hem.
De vrouw die ik nu ben snapt ook niet hoe die vroegere ik zo klein kon zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Spoken uit het verleden die ineens weer opdoemen en je doen wankelen, zit er deze week iets in de lucht of zo? Hier kwam er gisterenavond een compleet onverwachte flashback, bah. Zoals anderen hierboven al zeiden, je bent zo sterk, ook als een stemmetje in je hoofd je nog steeds van het tegendeel probeert te overtuigen. Manlief herinnerde me er vandaag aan om ook te kijken naar hoe ver ik al geraakt ben sindsdien en dat hielp wel enigzins, misschien jou ook? Naast de shock die je even tijd moet geven, want het is niet zomaar iets kleins wat je kan wegwuiven. De angst en automatische piloot zijn intussen vervangen door bewustzijn en heel veel liefde. Gekraakt maar niet onherstelbaar gebroken.
Luistertip: het liedje “this is me” uit the greatest showman. Dat geeft me een beetje extra kracht en compassie. Xxx
LikeLike
Erg hé, als het verleden je plots weer inhaalt.
Bedankt voor het lied; ‘I am brave, I am bruised, I am who I’m meant to be’ is helemaal op mij van toepassing.
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer dat je zo onverwacht en ongewenst met het verleden moest geconfronteerd worden.
LikeLike
Ik hoop dat dit een laatste stuiptrekking mag zijn.
LikeLike
Ik hoop het voor jou.
LikeLike
Amai, wat heb jij toch moeten meemaken jong?! Nu zou ik het allerliefst gewoon een arm om je heen leggen. Kan ik goed geloven dat je nu ‘van je melk’ bent. Sterkte Vief, ik wens het je zó! Jij verdient een mooi en gelukkig leven!
LikeLike
Die arm zou zeer geapprecieerd worden.
LikeLike
Oh jee, wat heb jij moeten doorstaan ….. Sterkte Vief, van wat ik tot nog toe heb gelezen op je blog vind ik dat je het Top doet!
LikeLike
Wel kijk, ik vind dat ook van mezelf. #zelfliefde
LikeLike
Ik moest hier eigenlijk een klein beetje van huilen. Onmacht: dat moet je in grote hoeveelheden en lange tijd gevoeld hebben. Jij en je dochters hebben zich daar wonderlijk door geslaan, de vele stormen doorstaan, bewonderend en vol ongeloof staan wij aan de zijlijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Onmacht tot de duizendste macht dan. Je snapt het.
LikeLike
Och, Vief. Wat een nare ontdekking! Ietwat van je melk lijkt me een uppercut van een eufemisme. Je wereld stond weer even stil en dat is zo begrijpelijk en menselijk. Spoken die blijven opduiken… Ik vind het knap dat je ook dat durft delen en ik hoop dat de stormwind ze meeneemt. Dikke knuffel.
LikeLike
Leuk is het niet maar ik durf dit delen omdat het opschrijven een deel van de verwerking is.
LikeLike
De vervelende vraag van de dag: is dat mogelijk, die herinneringen zo wegsteken dat je ze nooit meer tegenkomt? Kan je dat, het verleden vergeten?
Mijn schoonmoeder vond indertijd dat Meneertje Mertens zijn verleden niet mocht vergeten en dat er een foto van de trouw van hem en zijn ex zowat in onze living moest staan. Vond ik er een béétje over 🙂
Maar tegelijkertijd merk ik dat hoe ouder ik word, hoe heviger sommige herinneringen terugkomen.
En dan vraag ik me af in welke mate je het verleden kan vergeten.
(ik heb ook wel een leven achter de rug met de nodige blutsen en builen, om het zacht te omschrijven. dus het is niet uit een luxe-positie dat ik deze vraag stel, eerder uit interesse vanuit eigen beleving)
LikeLike
Natuurlijk gaan herinneringen niet helemaal weg, maar ze komen zelden uitgeschreven op papier terug.
Ik ben wie ik ben door dat verleden en ik durf soms wel eens trots zijn op de huidige ik. Stoefers zijn ook mensen hé 🙂
LikeGeliked door 2 people
Tuurlijk! Ik denk dat ook hoor. Alles wat we meemaakten, heeft ons gemaakt tot wie we zijn. En daar trots op zijn is niet eens stoefen. Het is gewoon GOED! Be proud, sister.
LikeGeliked door 2 people
Gekraakt maar niet gebroken, uitgerekt als een veer maar met veerkracht terug gekomen.
Je bent zó sterk ! En schrijf maar, schrijf om te verwerken, en praat met Bruno, je liefste lief.
Deze man had hulp nodig maar meer nog; jij en je kinderen hadden hulp nodig, ik kan nog plaatsvervangend ziedend worden op je ex-schoonouders !
Verder zou ik met deze teksten de kachel aanmaken; dit soort negativiteit moet je uit je huis bannen; er is géén plaats meer voor. Kus.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb de grote colère achter me gelaten. Ik weiger daar nog energie in te steken. Aan het verleden kan toch niets meer veranderd worden.
LikeLike
Zelfs ik ben erdoor van mijn melk, ze schift gewoon. Hele dikke, virtuele knuffel en op naar veel mooier herinneringen. x
LikeLike
Gelukkig is er al 11 jaar gepasseerd met moeilijke maar ook veel deugd doende warme momenten.
LikeLike
Het verleden totaal loslaten zal moeilijk lukken, je heb het nu éénmaal echt be-leefd. Maar het diep wegsteken en elke herinnering eraan proberen te vermijden, kan wel lichter maken.
Wat was dit voor jou en de kinderen een vreselijke tijd!
Loskomen van het verleden een levenslang proces, gelukkig lees ik hier dat je goed op weg bent.
LikeGeliked door 1 persoon
Een boks op een onverwacht moment komt eens zo hard aan denk ik! Wat er omgaat in het hoofd van een ziek persoon, onvoorstelbaar!
LikeGeliked door 1 persoon
Heftig dat je daar nu ineens opnieuw mee geconfronteerd wordt. Diep inademen, weg ermee, en doorgaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Maar zeg, eerst dat wakker gebeld worden moeten herbeleven en nu dit. Hij spookt wel rond de laatste tijd he?
LikeLike
Er zijn altijd periodes dat hij spookt. Ik vrees dat ik dat nooit meer ga kwijt geraken. Materieel nog wat tegenkomen als dit, dat zie ik niet meer gebeuren.
LikeLike
Wat een griezelige man zeg.
LikeLike
What the fuck zeg :(…
Belangrijkste is dat je nu een ander leven hebt. Het zijn spoken uit het verleden die heel veel pijn terug kunnen oprakelen, maar het is wel een spook uit je verleden gelukkig genoeg.
LikeLike
Shit zeg. Eigenlijk is dat verschrikkelijk erg dat én de huisarts én zijn eigen moeder hem niet wilden laten helpen. Kunt ge dat nog graag zien noemen? Je kon niet anders, maar het is ongelooflijk dat je het zolang hebt volgehouden. ❤
LikeLike