Blogboost najaarschallenge: Achter de schermen van Vief

 

… zit een vrouw met een soms onweerstaanbare drang tot schrijven. Mocht het een dwang zijn, het zou al geen 10 jaar duren, zoals nu het geval is. 

Ik startte ooit in het krijt met bloggen om één en ander van me af te schrijven, verwijderde de site weer van zodra ik wist dat er iemand die ik kende meelas, startte een nieuwe, verhuisde van Bloggen.be naar WordPress, en deed nog maar eens van nieuw begin dit jaar om een trol achter te laten (get a life, als je hier ook bent) en omdat de titel van het blog de lading niet meer dekte. Want letterlijk verhuizen betekende ook een verleden afsluiten. 

Een vast stramien zit er niet in mijn schrijven. Het komt als het komt, soms eens dagen na elkaar, soms eens een hele tijd niets. 

Hoewel ik nooit met een blogplanning werk, zijn er ongemerkt al een paar reeksen in geslopen.

  • ‘Gouden randjes’: over de surplus die kleine dingen geven
  • ‘… van de week’: faits divers uit het leven
  • ‘Zeswoordverhaal’: schrijfuitdaging van Doldriest, die overgenomen werd door Melodyk.
  • ‘Mijn kleine stadstuin’: de evolutie van mijn tuin die ik wil bijhouden. 

De plek waar ik blog varieert nogal. Vroeger zat ik boven aan mijn bureau met de desktop, nu gebruik ik meer een laptop aan de livingtafel, of op mijn schoot op de sofa zoals vandaag.

original_f1c3bad4-83b9-4ed9-9d20-9a2d9f880fbd_img_20201105_134256

Ik schrijf graag in stilte, en heb graag een kop koffie of thee in de buurt. 

Sedert ik ‘Apostrophe 2’ als thema heb bij mijn site, moet er minstens één foto bij een post zijn. Die moet niet in de tekst staan, het kan ook een uitgelichte foto zijn die dan enkel op het startscherm van mijn blog staat.

Schrijven is soms ook een kruisbestuiving door te gaan lezen bij collega bloggers, of door virtuele stokjes die doorgegeven worden. Mijn postje van Allerheiligen is daar een voorbeeld van.

Toen ik begon met bloggen had ik daaromtrent geen verwachtingen. Ik had gewoon veel te verwerken en mijn hoofd liep over. Ik was door de jaren mijn identiteit kwijt geraakt, en die heb ik al schrijvend wel terug gevonden. Dat bloggen ook tot mensen leren kennen zou leiden was het laatste dat ik dacht. Nu zijn er in mijn blogwereld enkele mensen die ik digitale vrienden zou durven noemen. Vrienden in de zin van dat ik meeleef met wat ze meemaken (goed of slecht) en dat zij mij op hun beurt ook helpen, doen lachen, koesteren, raad geven,… Er zijn ook echte fysieke contacten uitgevloeid. Eentje heel lijfelijk, zijnde het lief, andere door af te spreken op blogmeets of gewoon één op één.

Ik koester mijn kringetje van leeftijdsgenoten, want die zijn er niet zoveel, maar ga ook vaak lezen bij mensen die een (halve) generatie jonger zijn.

Mijn meest gelezen stuk dateert van 14 juni 2019, 10 jaar na het overlijden van de echtgenoot. Waar ik het meest trots op ben zijn twee bijdragen over het vrijwilligerswerk. Ik schreef zo een brief naar onze minister van volksgezondheid, en naar mijn vrijwillige werkgever zelf. Die laatste is in 2020 nog een kleine 2000 maal aangeklikt op mijn vorige site, ook al dateert hij al van december 2018. Ik twijfel er trouwens sterk aan of ze daar blij zijn met wat ik schreef.

Het is natuurlijk fijn als je gelezen wordt, maar bovenal is bloggen een hobby. Een hobby die ik al het langste volhoud in mijn leven, en er is nog niet direct ambitie om ermee te stoppen ook.

 

42 reacties

  1. En zo leerden wij elkaar dus ook kennen. Ik had ook nooit gedacht dat bloggen tot zo’n fijne contacten zou leiden. Zo’n blogmeet, dat doen we nog eens over hè! Wacht maar, als heel dat ‘coronagedoe’ zal gedaan zijn …
    Echt tof dat ik je ‘ontdekt’ heb! Dankjewel voor je vriendschap Vief!!!

    Geliked door 1 persoon

  2. In de 14 jaar dat ik blog, heb ik veel scribenten zien komen en gaan. In die beginjaren ontstond er een vrij close bloggroep waarmee we af en toe een meeting organiseerden. Die is gaandeweg compleet uiteengevallen. Sindsdien blog ik met een pak minder enthousiasme, het moet gezegd.
    Gelukkig zijn er nu toch weer een paar vaste waarden in mijn directe blogomgeving en daar ben jij eentje van. Ik denk dat ik je volg van toen je begon. Mogelijks ietsje later. Keep up the good work, meis.

    Geliked door 1 persoon

    • Ik heb jou leren kennen via het blog van Zapnimf. Ik kwam ooit bij haar thuis voor een blogmeet ook. Niet veel later stopten ongeveer alle genodigden met schrijven. Geen idee of dat mijn schuld is 🙂
      Want weet je nog, Margogogo, Chelone, Elke, Stef Flater, Joke, …
      Omdat Ka hieronder in haar archieven dook, ben ik ook eens gaan zoeken wanneer jij voor het eerst virtueel op bezoek kwam, en dat was op 25/03/2012. We ‘kennen’ mekaar dus al een tijdje.

      Like

      • Nu ben ik mijn hersenen aan het pijnigen om te weten hoe je allereerste blognaam was. Ik kom er maar niet op. (Was dat nog op bloggen.be?)
        Van Zapnimf heb ik niets meer gehoord nadat ze haar blogactiviteiten heeft stilgelegd. We hebben nochtans verschillende blogmeetings gehad samen en mailden elkaar regelmatig. Gek hoe een dubbeltje rollen kan.
        En Chelone is nu nog steeds een goede vriendin. We zien elkaar regelmatig. (Behalve tijdens coronacrisissen en dergelijke. 😉 )

        Ach, où sont les neiges d’antan?

        Like

  3. Het is een plezier om je schrijfsels te volgen, waar het ook over gaat.
    Door de jaren heen heb je je meer en meer weten te appreciëren. ‘Meetings’ hoeven voor mij niet speciaal. In den beginne omdat ik een zekere anonimiteit belangrijk vond, nu meer om gezondheidsredenen.

    Like

  4. Ik heb het even teruggezocht, de eerste reactie van jou op mijn blog, dateert van 28 dec 2011!
    Gaaf dat we elkaar al zo lang ‘kennen’….

    Ga ajb door!

    xx

    Like

    • Dankjewel. Het dekentje is een quarantaine-project, ik ben de fleece-dekentjes op de sofa beu. Ik ga binnenkort wel zonder wol vallen (er zitten dan 12 bollen in), en de hobbywinkel niet ver van mijn deur is gesloten.

      Like

  5. Net wat je zegt: bloggen wanneer je er zin in hebt. Een aantal bloggers zijn mij in de loop der jaren ook best dierbaar geworden. Zoveel steun ook van mogen ontvangen. Mooi land…dat Blogland. Lekker vredig ook.

    Like

    • Je eerste reactie op mijn virtueel erf dateert al van maart 2012. Ik heb je nog gekend als vrijgezel, je vond een lief, een huis, kreeg een kind. We hebben al een aardige staat van dienst bij mekaar.

      Geliked door 1 persoon

  6. Ik kom hier graag lezen. Ik reageer niet telkens, maar vaak lees ik en knik ik, ja ja, herkenbaar. Daarnaast vind ik je erg nuchter en grappig, ik kan je schrijfsels wel smaken.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s