Onder de pannen

Weet je nog, die huizenjacht in Brussel?

Mijn oudste kreeg gisteren het verlossende telefoontje dat het bod dat ze maandag op een huis heeft uitgebracht, aanvaard is. Hoe zeer ik ook hou van ‘huizen kijken’, het was toch een pak van ons beider hart dat de zoektocht niet lang heeft moeten duren.

We startten met 2 gelijkvloerse appartementen (1 krot, 1 te duur voor wat het maar was en het 100m2 zonnig terras bleek niet om te vormen tot tuin want lag boven de parkeergarage). Die twee panden hadden ook maar 1 slaapkamer en dat was amper meer oppervlakte dan haar appartementje nu. En vermits dat ze nu toch wel erg vaak van thuis uit werkt, mocht er toch wel echt een aparte kamer daarvoor zijn. En dan hebben we het nog niet over haar hunkering naar vrienden in huis, leven in de brouwerij en plaats daarvoor.

Een week later bekeken we twee huizen. Het eerste was cosmetisch redelijk in orde, maar onder het laagje verf/vloerbekleding zag ik nog véél werk. Het huis werd bovendien ook gedwongen verkocht, en er waren duidelijk sporen van geweld (ingeslagen binnendeur). Met ons verleden was dat precies een spook dat daar ronddoolde.

Huis nummer twee was net buiten de hoofdstad, maar met een goeie verbinding met het openbaar vervoer tot centrum Brussel. Haar lijstje met wensen werd daar bovendien volledig afgevinkt. De minimum twee slaapkamers werden er zelfs vier, de tuin met juiste oriëntatie om te moestuinieren is er ook. En wat ze niet verwacht had, ze vond een huis dat geen grote renovatie meer nodig heeft.

Voor dat laatste ben ik nogal opgelucht. Wetende dat ze lange dagen werkt zag ik haar nog geen verbouwing regelen die dan moest klaar zijn tegen dat ze uit haar appartement moet eind augustus. En welke verrassingen vindt je soms niet als je begint uit te breken in een pand. Zelden zijn dat goeie. Om nog maar te zwijgen van de juiste vakmannen op tijd op mekaar laten volgen. Ik heb destijds een nieuwbouw geregeld rond de leeftijd die zij nu heeft, dat was al niet simpel, wat moet verbouwen dan niet zijn?

Dat ze top budget gekocht heeft en nu de gelukkige eigenaar wordt van én een huis én een pakske schulden zijn de keerzijde van dat niet te renoveren huis. Maar alles beter dan te duur blijven huren natuurlijk.

Over ‘onder de pannen zijn’ zegt Onze Taal het volgende:

Als je onder de pannen bent, zit je goed. Je bevindt je in een veilige situatie en hoeft je geen zorgen te maken. Met deze uitdrukking kan concreet bedoeld zijn dat je een goede vaste baan hebt gevonden, een betrouwbare nieuwe geliefde of een nieuw huis.

Dat nieuwe huis heeft ze nu, die goede baan is er ook. Voor dat betrouwbaar lief moet nog een vacature opgesteld worden, liefst eentje die graag poetst, want al die extra vierkante meters die te onderhouden zijn zullen geen zegen zijn.

Maar voor nu zit alvast 22cm isolatie onder de bewuste pannen.

Misschien is dat al een goeie start om het later met twee of meer onder dat dak warm te hebben.

47 reacties

  1. Gelukkig dat er niet moet gerenoveerd worden, want dat is inderdaad niet alles. Je weet nooit waar je uitkomt, zeker niet als je afhankelijk bent van stielmannen.
    Ik wens jouw dochter het allerbeste met haar nieuwe woonst!

    Like

  2. Ik herinner me die zoektocht nog van Oudste en Jongste, boeiend maar ook zenuwslopend! Top dat jullie zo snel een fijn huis gevonden hebben, dikke proficiat aan de dochter en de mama!!! 🥂🥂👍👍

    Like

  3. Ik ben blij voor je dochter, een huis zoeken en/of renoveren is geen klein bier tegenwoordig…
    Wens haar veel geluk met de woning (en buren)

    Like

    • Ik lig daar wel wakker van hoor, van die knopen doorhakken.
      Je probeert je kind advies te geven zonder dat je zelf kenner bent op dat gebied. Veel dingen rationeel afwegen, goed uit je ogen kijken, je neus gebruiken (ietwat moeilijker met mondmasker aan) i.v.m. vocht bv, de gegevens van het huis goed bekijken (EPC, Bodem, ligging, buurt, wat in de omgeving), en dan hopen dat er geen lijken uit de kast vallen eens het huis leeg is.

      Geliked door 1 persoon

  4. Super! Ik hield mijn hart al vast toen jij hier schreef dat de dochter op huizenjacht was in Brussel. Blij dat het allemaal vrij vlot en vrij snel gegaan is. Ik wens haar alvast een hele warme thuis toe!

    Like

  5. De zoektocht is dan – gelukkig – toch vlotter verlopen dan je had gevreesd, Vief! Ik kan me geen gelukkiger mens voorstellen dan je dochter, die haar droomhuis en haar houvast nu heeft gevonden. Gefeliciteerd, moge haar nieuwe huis haar “ware thuis” worden, net zoals haar moeder het voordeed.

    Like

Geef een reactie op Goofball Reactie annuleren