Vief

Een kleine vier kilometer fietsen

… en te voet wat boodschappen doen. Dat zat er aan verplaatsing in de dag. Dacht ik.

Fout gedacht helaas. Ik ging niet naar de markt, en deed geen vrijwillige shift in de namiddag. Mijn leven zou eens gepland moeten zijn zeg!

De planning liep in het honderd toen ik na mijn ontbijt de laptoplader van oudste op tafel zag liggen. Het zou kunnen dat er hier wat gegodverd werd.

Wat doet een moeder dan, je probeert je kind te bereiken. Twee telefoons (werk, privé), maar geen enkele die aan stond, terwijl ik pertinent zeker was dat ze al van 5u wakker was (om de zoveel tijd moet dat eens voor de job). Zei ik al dat ik vloekte?

Dan maar al beginnen werken aan de oplossingen. Er lag nog een groot pakket in mijn wagen dat zaterdag werd gehaald en dat nog in dochters’ huis moest geraken. Normaal zou dat woensdag gebeuren. Misschien kon een rit naar Brussel toch niet zo ‘verloren’ zijn.

En kon Bruno dan ook niet opgetrommeld worden? Die wil wat helpen met klussen maar wou nog wat dingen opmeten en wat foto’s gaan nemen. Twee vliegen enz.

Maar die is zo van de strakke planning, zou ik hem wel storen dan. Ik waagde het erop, en hij sprong in zijn auto. Zo’n maatje hebben is goud waard!

Maar ook het gegeven van om twee uur op mijn werk te moeten zijn niet vergeten.

Ik kon dochterlief nog bereiken voor we vertrokken en we gingen dus eerst bij haar langs, de pc was gedurende de rit al schielijk overleden door ondervoeding.

Leuke rit ook. Echt tof zo die gietende regen en duusd camions op de snelweg. Om maar te zwijgen over de werken in centrum Brussel waar we moesten zijn. Heel erg genoten. NOT!

Maar kom, kabel afgegeven, verder naar het huisje in de Vlaamse rand dan. Daar deed Bruno zijn ding, ik maakte koffie, deed een afwasje, waste een keukenkast uit en een besteklade, zo kon al wat gerief een plaats krijgen i.p.v. op de kast te staan. Pak nog uit de auto gehaald, een vieze hamburger gegeten van een kraam 500m verder want ondertussen al middag en dan snel terug naar huis.

Ik had nog net tijd om van kleren te wisselen en op de fiets te springen en ik was klokslag 2u op het werk.

Nog geen minuut later ging mijn telefoon. Naar het schijnt heb ik nog een kind namelijk. Een kind dat mee was gegaan naar Brussel, maar nog een late shift moest werken in Brugge.

Reden er om één of andere reden toch wel geen treinen zeker vanuit Kortrijk.

Sjanseke, dat moeders’ job vrijwillig is. Ik mocht mijn schort dus weer aan de haak hangen, sprong weer de fiets op en reed naar huis.

Vandaar weer de wagen in naar Brugge. Ik zou maar eens té ecologisch gaan worden en enkel nog fietsen.

Waar ik twee weken geleden nog zei dat ik nog maar voor de tweede keer ging tanken dit jaar, tankte ik de wagen vandaag voor de derde keer alweer vol.

Vier kilometer fietsen…

Het werden meer dan driehonderd kilometer autorijden.

Noot aan de kroost; Morgen ga ik voor het eerst helpen in het vaccinatiecentrum. Gelieve mogelijke calamiteiten dus zelf op te lossen. Waarvoor dank!

29 reacties

  3. Of zoals één van de secretaresses hier ooit al lachend aangaf “Kinderen, je zou ze zowat iedere dag de nek omwringen, maar je doet dat niet omdat het sociaal niet aanvaard wordt en omdat ze op andere momenten toch ook zo leuk kunnen zijn”

    Like

    Beantwoorden

    • Leuk ja. Zoals zaterdag, ze waren op een gegeven moment de plopdans aan het doen, lachen en gieren. Een uur later was het ambras om de TV. Leeftijd 21 en 25. Ik kon wel wenen!
      Maar dat ik ze ook doodgraag zie, daar moet ik waarschijnlijk geen tekening bij maken.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  4. Haha ik ken dat! Vanalles plannen en dan uw kroost dat helemaal overhoop laten gooien. Maar zo blij dat ik dat kan doen voor hen. Ik heb zo een blauw vermoeden dat gij dat ook heel graag doet voor uw kinders. 😉

    Like

    Beantwoorden

    • Ik verzet hemel en aarde om ze te helpen, maar ik ga daarom niet zeggen dat ik dat echt graag doe. Maar zoals ik bij Els zei, wel dankbaar dat het kan.

      Like

      Beantwoorden

  7. Het is welhaast een wetmatigheid dat plannen er zijn om te worden gedwarsboomd. Je dochters mogen hun beide handjes kussen met een moeder als jij!
    P.S.: Overmorgen heb ik ook 300 km voor de boeg. Ik kijk er al naar uit. (NOT!)

    Like

    Beantwoorden

    • Die kilometers zijn niets, maar die mede weggebruikers…
      Véél te druk overal ook en chauffeurs die de gekste toeren uithalen.
      En dan die middenvakrijders. Zucht. Vandaag ene aan 90km/u, ik reed rechts, knipper op de duur eens met mijn lichten, die blijft daar rijden. Op het moment dat ik naar het derde vak ga, duwt hij de gas in. Etterbak!

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

    • Ik denk dat ik er vrij rustig onder ben gebleven, maar ik voel dat mijn lijf zich opspant op zo’n momenten wat achteraf voor hoofd-, schouder-, of rugpijn zorgt.

      Like

      Beantwoorden

  9. Naar Brussel rijden heb je eigenlijk alleen maar over voor de eigen kroost. En om mooie bordjes een opgeruimd plaatsje te geven.
    Ik heb me deze morgen 5 km kletsnat gefietst, ook voor ‘het goede doel’.

    Like

    Beantwoorden

    • De borden horen bij het ‘schoon servies’ dat ik meekreeg bij de uitzet toen ik trouwde 31 jaar geleden. Hier stond teveel ongebruikt servies in de kast en dochter heeft er weinig, dus…

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s