Vief

Gouden randjes

… ze zijn er altijd, maar het leven zit ze soms wat in de weg.

Al een geluk dat de smartphonebezittende mens al eens een foto (teveel, of ben ik de enige die achteraf de helft van de foto’s weer verwijdert?) neemt.

Een dubbele gouden band zit er nu zeker rond de tuin. Want oooo en aaaa, zegt diegene die veel minder bloei gewoon is geweest. En hij maakt steeds meer zijn naam van Zzzzzoemtuin waar, want zoveel leven!

Mijn vrijwillige werkplek. Ik ben er nu meer dagen (door verlof van andere vrijwilligers) en meer uren (nu het restaurant ook weer open is), maar ik ben er graag. Ik nam er deze week nog een foto op afstand van, want er staat nu kunst op het dak (deel van ‘Paradise Kortrijk’). Als ik dat zie denk ik altijd dat ik ook kunstenaar zou kunnen zijn en voor de rest vind ik regenbogen mooi, ook in de betekenis voor minderheden. De oude muur op de foto hoorde bij de vroegere O.L.V.-kliniek en op de voorgrond stroomt de Leie. Hopelijk weent die niet te hard.

img_20210724_104613

Nog eens een lange fietstocht doen. Jongste en ik reden de Groene Gordel rond Brugge op 21 juli. Een tour van 52 km, maar ik klokte af op op de kop 60km door ook nog weer naar het centrum van de stad te fietsen na de fietstocht. We aten weg van de drukte op het terras in een leeg restaurant. Ik snap niet dat in deze tijden mensen zo dicht bij mekaar willen zitten.

Simpel eten maken en daar dan ook van genieten. Patatjes, groenten, kruiden, ei erover en in de oven zetten. Spaanse tortilla 2.0 zeg maar.

Een sloeber in de stad die overal duiven achterlaat. Eerst werden ze verwijderd, nu mogen ze blijkbaar blijven. Hier ene in het begijnhof.

Nieuwe kamerplantjes, want ja, als ik ze niet koop in denaldi laten ze die daar dood gaan 😉 Waarschijnlijk zal één of zullen beide verhuizen naar de nieuwe stek van de dochter.

En fruit uit eigen tuin. Er was een tijd dat ik appelen, (kwee)peren, pruimen, frambozen, druiven, vijgen, kiwibessen en blauwbessen kon oogsten. In mijn nieuwe tuintje zijn er voorlopig alleen blauwbessen. Maar blij mee hoor!

Wat nieuwe energie vinden nadat het met mijn lijf helemaal van platten tuub was na de laatste klusdag bij de dochter.

De gelukzaligheid die me nog altijd vaak overvalt als ik door de stad wandel/fiets. Want wat woon ik hier toch oprecht graag! Ook al is mijn wakker-worden-uitzicht niets om over naar huis te schrijven.

Leven met open terrasdeur en de zegen van een vliegen/muggen raam daarbij. Dat wil hier concreet zeggen dat quasi de helft van de achtergevel open is. De tuin komt bijna letterlijk binnen op die manier.

Onderstaande melding krijgen van WordPress en daar positief van schrikken want dit blog is nog geen 18 maanden oud. En dankbaar zijn voor zoveel mensen die hier komen lezen en reageren. Veel hartjes voor jullie allemaal!

25 reacties

  2. Een (terug)bezoek aan Kortrijk staat nog altijd op mijn to do list. En dan kom ik op de superleuke werklocatie bij jou eten!
    Dat belooft ook een dag met een gouden randje te worden!

    Like

    Beantwoorden

  3. 100.000 weergaven op zo’n korte tijd? Mijn blog heeft dat nog niet eens gehaald in zijn vijftienjarige bestaan. Zeer ontgoocheld, ikke.
    Je tuin staat er prachtig bij!

    Like

    Beantwoorden

  6. Het uitzicht vanuit je slaapkamer is inderdaad niet schitterend, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt voor de pracht van je tuin.
    Proficiat met je weblog, zoveel lezers in zo’n korte tijd is bijna onwezenlijk (mooi).

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie