Is ze daar weer met haar reis? Ja, sorry waar het hart van vol is…
Een allegaartje dit keer.
Ik herinner me niet meer waar het was maar Bruno werd op een gegeven moment aangesproken met de vraag of hij Anthony Hopkins was. 🤣 Allemaal oké voor mij, zolang hij ‘The Silence of the Lambs’ niet naspeelde.
Sommige hotels overdrijven met de goodies in de badkamer. Hoe on-ecologisch is dat ook, al die kleine verpakkingen. De meeste hebben wij ongeopend gelaten. In het bewuste hotel had ik liever gehad dat die randen aan de lavabo iets properder waren.
Er zat een soundtrack in mijn hoofd tijdens het fietsen. Dikwijls ‘Happy’ van Pharrel Williams, ‘Amazing grace’ – ik zit dan te zingen op de fiets en ook wel eens ‘De Noorderwind’ van Will Tura. Vooral die zin ‘en ik weet niet eens precies waarom, maar ik wou dat ik eens goed uithuilen kon’ op de dag dat ik naast mijn fiets moest lopen door de wind.
Ik boekte (en betaalde) de hotels altijd op mijn naam. Bij het inchecken werden standaard onze ID’s gevraagd en werd de factuur op Bruno zijn naam gezet. Zelfs in deze tijden is een vrouw nog altijd tweederangs. En ja, ik kan mij daaraan ergeren!
Ik wil eens een ‘klapke’ doen met de tekenaars die treinstellen ontwerpen, meer bepaald de plaats waar fietsen moeten staan. Dan heb je soms (helaas niet altijd) een deur met lage instap, maar hangen de haken om de fiets omhoog te hangen drie trappen hoger. Of de locomotief is ook fietsenberging maar je moet eerst trappen op om op de trein te komen en dan direct 90° draaien op een plek waar al zetels staan en dan is de deur van die berging smaller dan een fietsstuur. Ook de treindeuren zelf waren soms zo smal dat onze fiets er amper door kon en al zeker niet met bepakking.
In de helft van onze hotelkamers stond de verwarming op en het was daar veel warmer dan dat ik mijn huis stook in de winter. En dan een bed met een dik dekbed ook nog. Ik heb die dekbedden standaard uit dat laken gehaald en vaak het raam een hele tijd open gezet.
Wij hebben kilometers langs groentenserres gereden, maar op restaurant kregen we amper groenten op ons bord. In Sevilla at ik vis met frietjes en lag er zelfs niets van groenten bij.
Koffiekoeken die je koopt bij de bakker worden in een vel papier ingepakt met een strik rond.
In landbouw en tuinen wordt nog gigantisch veel vergif gebruikt in Spanje. We zagen ettelijke lege bidons gewoon aan de randen van de velden liggen, en op de gronden van het Alhambra zagen we echt iemand in een beschermingspak de hagen sproeien. Buxus, weet je wel.
Souvenirs mogen geen rommel en moeten nuttig zijn, dus kregen mijn dochters allebei een paar sokken. Was ik met de wagen, ik had een bidon van 5 liter olijfolie gekocht, want één van onze hotels had een winkeltje waar plaatselijke productie verkocht werd.
VIEF 
Schone sokjes voor de dochters!
Van dat sproeien in Spanje – ook in Frankrijk – had ik al eerder gehoord. Ik hoop dan maar dat ze ook niet tussen de olijfbomen sproeien, anders heeft die lekkere olijfolie ook afgedaan.
De hygiëne laat in veel hotels te over. Het poetsen is er snel-tempo werk. Vijf kamers in een half uur. Begin er maar eens aan…
LikeLike
Haha, die sokken 🙂
Mij verveel je alvast nog niet met je reisverhalen. Ik lees dat graag.
En je gaat dit jaar weer veel van mij moeten verdragen op dat vlak 🙂
LikeLike
Die weetjes zijn heel interessant en leuk om te lezen.
Mijn schoonvader tekende indertijd treinen en wagons – ik kan hem helaas niets meer vragen, want hij is al jaren wijlen.
LikeLike
Die olijfolie hebben wij vorig jaar meegebracht. En nog wat andere goodies.
Ik boek ook altijd op mijn naam maar naar de naam op de factuur heb ik eigenlijk nog nooit gekeken. Vind ik niet zo belangrijk en ik zou er mij ook niet aan storen mocht die op zijn naam staan.
LikeLike
Over onze eigen fietsreis heb ik maar een paar korte blogs geschreven. Over andere fietstochten schrijf ik ook met schroom omdat ik lezers niet wil vervelen. Ik las jouw blogs met veel plezier. Het maakt dat ik anders tegen reisverslagen aankijk. Door het op te schrijven komen de verschillende aspecten beter tot hun recht.
Bedankt voor je blogs. Ze waren zeer leerzaam en inspirerend.
LikeLike
Die groenten zijn voor de export bedoeld. Net zoals veel van onze groenten uit de reguliere landbouw voor de export zijn. Zot hè. Oeh en dat vergif! Mijn hart begint er harder van te bonken als ik het lees. Een troost: onze buur had ettelijke vierkante meters buxusvormen die hij minutieus snoeide en ‘onderhield’ met vergif. Onder mijn invloed heeft hij ‘zijn kindjes’ allemaal weggedaan en prachtige bloemenborders in de plaats gezet. (Het heeft wel enkele jaren geduurd, ik heb hem zachtjes aangepakt😉) En nu gaat hij ook nog biobloembollen aankopen. Ik ben zó blij!
LikeLike
Dat valt mij ook altijd op: weinig groente. Ook weinig keuze in de supermarkten. Wij eten met vakanties eigenlijk altijd thuis en na 3 weken Spanje komen de sla, tomaten, courgettes en avocado’s je neus uit 😉
En dat gif? Laat ik daar maar niks over zeggen, met mijn P. Woest kan ik er om worden.
LikeLike
Ik lees met plezier het relaas van jouw fietsvakantie! En met zulke als cadeau zou ik Heel blij zijn!
LikeLike
Die sokken zijn geweldig!
Gek van die groenten, alhoewel ze aardappelen ook gewoon bestempelen als groenten. En toch zijn er in de zuiderse landen veel minder hart-en vaatziekten dan bij ons, de waarheid zal ongetwijfeld ergens anders liggen deze keer.
LikeLike
Juist leuk, die reisverhalen, zeker omdat ‘vakantie’ en ‘fietsen’ bij mij niet tegelijk in mijn hoofd opkomen 🙂
In Frankrijk legt men nu eindelijk de link tussen Alzheimer en bestrijdingsmiddelen.
Wij hadden er een huisje en iedereen rondom ons had illegale manieren om nog aan Roundup te komen……stelletje sukkels !
LikeLike
Geweldig die sokken!
En ga gerust nog even door met die reisverhalen, ik lees ze graag.
LikeLike
Ik krijg ook vaak sokken van mijn mama, vind ik altijd handig 🙂
LikeLike
Hotels beginnen wat verpakking betreft wel in de juiste richting te evolueren. Ik erger me blauw aan zeepjes die verpakt klaar liggen en dus 1 keer worden gebruikt. Of je moet ze meenemen naar huis, als ik eraan denk, om ze op te gebruiken.
Zag je de uitzending op tv ivm vuile lakens? Sinds ik die zag, had ik dus beter niet gedaan…., sta ik soms wantrouwig tegenover de hotellakens.
LikeLike
Oeps, verzonden terwijl ik nog bezig was😦. Die sokken vind ik heel leuk én nuttiger dan een zoveelste vaasje of kadertje. Zelf neem ik eigenlijk nooit iets mee voor het thuisfront, tenzij ik iets supertof vind.
LikeLike
Ik breng ook altijd ‘nuttige’ souvenirs mee. Of eten. De sokken zijn cool! Hou je maar niet in wat reisverslagen betreft, ik heb ze heel graag gelezen.
LikeLike
Dat vergif is de pest van onze tijd. Ik heb zelfs al klanten verloren omdat ik weiger te sproeien of spuiten.
Op grote schaal is dat vaneigens nog een pak erger. Such a shame.
LikeLike
Oh, die sokken… super! En wat je schrijft over warme hotelkamers herken ik – van de tijd dat ik nog wel eens in een hotel kwam. Bah. Ik deed ook altijd meteen de ramen open – als dat kon. Want vaak zit alles potdicht. En Spanje is nog steeds een haantjesland dus… Zou zoiets wat in de volksaard zit ooit kunnen veranderen? Zou een Spanjaard ooit kunnen emanciperen?
LikeLike