Toen ik een tijd geleden naar treinen aan het zoeken was om eventueel nog eens naar Frankrijk te gaan met oudste, kwam ik wel erg leuke promo’s tegen. Treinritten naar Amiens, Beauvais of Compiègne voor de luttele prijs van €1!

Uiteindelijk boekte dochter een reisje alleen naar Groot-Brittannië, maar die treinen bleven in mijn hoofd hangen. Dus sprak ik Bruno aan met de vraag of hij het niet zag zitten om naar Compiègne te gaan. Ik had ondertussen de streek bekeken en het leek me ideaal om daar een mini-fietsvakantie van te maken.

De trein werd geboekt (uiteindelijk €5/rit, nog altijd een koopje), een hotel idem dito, wij konden woensdag op pad en keerden vandaag vrijdag terug.

Vóór 7u zaten wij al op de fiets naar Lille (30km vanuit Kortrijk), we zouden maar eens te laat moeten komen voor de trein die om 9u23 ging. Het weer toonde zich – wij trekken echt onheil aan op fietsvakantie dit jaar – van zijn beste kant, want onderweg begon het flink te regenen. Je mag twee keer raden wie er geen regenjas bijhad… Ik was echt nat tot op mijn lingerie bij aankomst en verkleedde mij dan maar in een café. Na de koffie, we hadden tijd, gingen we naar het station daar vlakbij. Daar zagen we al direct dat het bord met vertrekkende treinen maar uit drie ritten bestond en dat dat allemaal treinen naar Parijs waren die al gigantisch veel vertraging hadden. Niet naar het nieuws kijken/luisteren maakte dat wij nog niet gehoord hadden van mensen die door elektriciteitspannes in treinen hadden geslapen die nacht.

Uiteindelijk zagen we het treinverkeer weer op gang komen, maar die van ons kwam niet naar Lille en snel eens naar Douai fietsen behoorde niet tot de mogelijkheden. We zaten uiteindelijk vast tot na de middag in Lille. Hoera voor leuke koffiebarretjes en winkels waar we een regenjasje konden scoren. Geen hoera voor de uiteindelijke trein die wéér vertraging opliep waardoor we de aansluiting in Saint-Quentin misten. In plaats van net na de middag te arriveren in Compiègne, was het uiteindelijk avond. 

Ik heb dit jaar al zoveel meegemaakt met treinen dat ik me daar zelfs niet meer in opjaag, een goed boek op mijn e-reader verzachtte de wonde. Niet dat Bruno hyperdehyper nerveus me geen duizend keer stoorde maar kom…

Op fietsreis een hotel boeken dichtbij het station is altijd handig. Eens ingecheckt en onze fiets veilig gestald konden we op pad om eerst een hapje te eten en daarna de stad wat te verkennen. Compiègne centrum is niet groot, het is niet dat we nog kilometers moesten malen.

De stad heeft veel straten met kasseien met een aantal vakwerkhuizen. Ondanks juli vonden wij dat het daar ontzettend rustig was en we zagen er amper buitenlandse nummerplaten, maar één speciale viel ons wel op. De église Saint-Antoine waren ze aan het restaureren, en daar was overduidelijk nog werk aan.

Compiègne ligt aan de rivier de Oise dus daarlangs gingen we dan ook maar wat flaneren. Een groot deel kan je dat onder een bomenlaan.

De laatste militaire actie van Jeanne d’Arc eindigde ook in de stad, ze werd er gevangen genomen in een toren die er nog deels staat en kreeg een standbeeld op het plein bij het stadhuis waarin ze ook al in de gevel een beeltenis kreeg.

Ook Napoleon liet zijn sporen na met de bouw van het kasteel van Compiègne en de stadsomwallingen.

Na een hete nacht (het hotel had geen airco) stond ik woensdag al om half 6 onder de douche. Na een degelijk ontbijt zaten wij dus al vroeg op onze fiets. Ik had via Komoot een fietsroute gepland van rond de 55km in de bosrijke omgeving van de stad. Een route met heel wat afwisseling.

Het duurde niet lang eer we het centrum uit waren en in de bossen terecht kwamen. Door de dag heen hadden we verschillende soorten paden, de meeste gelukkig goed berijdbaar, andere met ietwat meer uitdaging of met van de fiets moeten. Heel in het begin van de route kwamen we deze gedenkplaat tegen, en dat bleef ietwat aan de ribben plakken:

(In Compiègne was een gevangenenkamp (Camp de Royalieu) van waaruit teveel mensen gedeporteerd zijn. We zouden dat normaal bij aankomst gaan bezoeken zijn maar door de treinperikelen kwam dat er niet van.)

Daarna reden we door de achtertuin van Napoleon zijn kasteel naar Belvédaire des Beaux-Monts. Een brede laan in de bossen met zicht in de verte op het kasteel. Doorheen alle bossen in de omgeving staan veel witte wegwijzers en die zijn er al van in de tijd van Napoleon (niet dezelfde allicht maar kom). Een man die we tegenkwamen vertelde mij dat de keizerin destijds eens te paard verdwaald is in de bossen en daardoor kwamen die wegwijzers er. Op elke mast staat een rode rechthoek, als je met je rug naar de rechthoek staat kijk je naar Compiègne.

Vloekend op de fietsapp, want waar werden we nu gestuurd (smal pad tussen de bramen en hoge begroeiing) kwamen we plots op een open plek waar de kapel van Neuffontaines staat:

Terug op betere fietswegen, reden we naar Pierrefonds waar het immense kasteel (helaas grotendeels in de stellingen) in goed gezelschap van andere fraaie gebouwen het plaatsje kleurden.

Daarna was Saint-Jean-au-Bois aan de beurt, een dorp dat opgenomen is in de lijst van mooiste dorpen van Frankrijk. Terecht!

En alsof er nog geen variatie genoeg in de dag zat, kwamen daarna de ruïnes van Champlieu aan de beurt. Een Romeins theater met aan de rug daarvan resten van andere gebouwen. Amper een 500m verder was er ook nog de ruïne van een kerk in de velden.

Van daaruit reden we ongeveer in rechte lijn terug naar Compiègne om een paar kilometer vóór de stad van de geplande route af te wijken om nog het museum Mémorial de l’armistice te bezoeken. De plek waar de vrede getekend werd in WOI in een treinwagon. Het monument met de gevallen adelaar dat daar dichtbij staat maakte op mij het meeste indruk. Was dat maar het einde geweest van alle miserie want Hitler op een foto zien toen hij destijds de plek bezocht met een blik van “we gaan die nederlaag uit het verleden hier eens rechtzetten” maakte dat ik niet snel genoeg van die plek vandaan kon zijn.

We eindigden de fietsdag met net geen 70km op de teller, met een gigantische ijscoupe en na een verdiende douche nog met een etentje buiten op een terras in een verkeersvrije straat.

Vandaag verliep de treinrit naar Lille volgens het boekje en de fietsrit naar huis snel. Einde van een leuke trip.