Alleen reizen klinkt eenzaam, maar hoeft het niet te zijn. Zoals de titel doet vermoeden kan ik me echt laven aan kleine en gro(o)t(s)e dingen die een landschap of een stad te bieden hebben. 

Ik was dus vorige week 4 dagen op m’n eentje weg en ik voelde me daarbij op geen enkel moment miserabel.

Een verslag:

Dag 1: Van thuis vertrekken met de wagen naar Breskens, die daar achterlaten, de Westerscheldeferry nemen en vanuit Vlissingen fietsen naar Ouddorp op Goeree-Overflakkee.

Het was dus even sukkelen met de route toen ik van de boot kwam, maar eens op weg kwam er een zaligheid op me af. Dat ik water zou zien de komende dagen was duidelijk, dat er wind zou zijn ook. Dat Nederland duidelijk veel verder staat in kustbeveiliging dan Vlaanderen (bij ons denken ze alles op te lossen met de stranden op te spuiten en de duinen met helmgras te laten begroeien, tssss) tonen heel de Deltawerken. Neeltje Jans en co, precies door de zee rijden, zalig op een aparte fiets- en dienstverkeer baan. Tussendoor kleine dorpen doorrijden, sommige met ringweg en al, niet te vergelijken met de R8 in Kortrijk en dan arriveren in Ouddorp waar de zin tot fietsen nog niet over was. Ik wou ook nog de vuurtoren van dichtbij gaan zien die ik al van ver kon zien staan.  Ik struinde ook nog door het dorp waar heel vreemd alle winkels dagelijks om 17u sluiten zelfs in het hoogseizoen. Van de twee molens in het dorp kon ik één door mijn slaapkamerraam zien. Ik nam er dus een paar foto’s van.

Ik strandde op 77.24 km die dag en vond het geen moment lastig.

Dag twee: van Ouddorp tot Delfgauw (Delft)

Het was fris en bewolkt toen ik vertrok ’s morgens. Ik verwachtte me al aan mijn fietsvakantieweer, regen namelijk, maar behalve wat gedruppel bleef die uit. De wolken waren wel mooi onderweg. Ik passeerde Goedereede, een vroegere vissersgemeente waar aan het havenhoofd de vis nog in manden aan land werd gebracht, getuige een standbeeld. Even later reed ik weer over een brug door zee naar het volgende stukje Nederland. 

Op Google Maps had ik gezien dat Brielle een stadje was met stervormige vesting, daar wou ik dus wel eens passeren. De indrukwekkende kerktoren zou mij misschien zicht geven op die vestingen, dus ging ik richting kerk. Aan de zijkant mijn fiets parkerend keek ik nieuwsgierig door een zijraam naar wat ik dacht dat een tearoom was. Een dame kwam naar buiten en vroeg me binnen in ‘De Huiskamer’ een plek waar je voor een halve euro een kop koffie of thee krijgt en daarbovenop een babbel. Ik kreeg als eerste vraag of mijn man daarboven was (de kerktoren), ik repliceerde met nee maar wel anders. Men informeerde naar mijn reisweg, waar ik overnachtte, en één van de heren bood me spontaan een bed aan in zijn huisje aan zee. Niks me-too, gewoon heel grappig! Ik vraag me af wat hij had gezegd mocht ik er op in gegaan zijn :-). Ik liet er €2 achter, ik kreeg immers ook een plakje vieze hotelcake bij de koffie en het gezelschap wou ook op mijn fietstrolley letten (de fietszak met de meest waardevolle dingen in waaronder de reserve fietsbatterij van Bruno nam ik standaard van de fiets als ik ergens binnen ging), want ik ging nog naar boven (de toren), maar ik deed dat wel alleen.

Na Brielle zocht ik de de weg door de haven van Rotterdam. Ik moest een heel eind omrijden omdat een brug onderbroken was maar gelukkig stond dat daar allemaal prima bewegwijzerd en vond ik perfect de weg naar het veer dat me over de Maas bracht van Rozenburg tot Maassluis. Leuk stadje trouwens, dat laatste. Ik verwende mezelf daar met heel lekkere ijs voor uiteindelijk de weg naar Delft aan te vatten.

Eens daar nam ik een foto van een bloemenzaak vooraleer naar mijn hotel te gaan. Ik zou die nog nodig hebben, want na me op te frissen had ik een blogdate en een mens kan niet met lege handen ergens arriveren als daar zo’n goed gezelschap wacht en er speciaal voor mij hoerenpasta gemaakt werd :-). Merci S! Mekaar 11 jaar virtueel kennen maakte dat ik me helemaal op m’n gemak voelde bij jou!

Er stonden 73.87 km op de teller die dag.

Dag 3: Delfgauw-Steenbergen.

Wakker worden in Delfgauw was geen straf. Ik was uiterst charmant gelogeerd in ‘Buitengoed de Uylenberg’ en werd met een uitstekend ontbijt verwend in een mooie retro keuken. Delft centrum ligt er op een boogscheut vandaan, dus nam ik toch de tijd om dat nog eens van dichtbij te bekijken vooraleer de eigenlijke fietsroute aan te vatten.

Ik verlegde mijn terugkeerroute een heel stuk want de rechte weg naar Steenbergen was dwars door het centrum van Rotterdam, en daar had ik niet zoveel zin in. De haven nu passeren was een fluitje van een cent. Geen veer meer, maar een tunnel met fietslift en dan een eind op een heel breed fietspad langs de containers die bijna tetris gewijs gestapeld lagen. Heel veel foto’s maakte ik niet die dag, het was vooral kilometers doen naar de eindmeet zonder dat het ooit vervelend werd. Ik sliep in Steenbergen in een klein hotel met restaurant, altijd handig als je een lange tocht fietst dat je dan de deur niet meer uit moet. Ik sloot de voor mij perfecte maaltijd (niets culinairs hoor, een salade geitenkaas maar heel lekker gebracht) af met een ‘thee compleet’, wat wij in Vlaanderen een ‘verwenthee’ zouden noemen. Crème bruléetje erbij, twee gebakjes, een toef slagroom. Compleet verwend zeg maar. Ik had dat ook verdiend vond ik na 85.73 km fietsen.

Dag 4: Steenbergen-Vlissingen en na de ferry naar Breskens terug met de wagen naar huis.

Eenzame (de boerenbuiten, amper bewoning) maar uiterst mooie trip in de voormiddag. Ik fietste eerst nog wat noordelijker om op die manier weer op Schouwen-Duiveland te geraken (en niet via Bergen-op-Zoom terug in Noord-Beveland) en dat was een uiterst goeie keuze. Ik fietste Zeeland binnen over het Schelde-Rijnkanaal om dan verderop de Philipsdam te nemen waar een uitzichttoren mooie beelden toont van de Krammersluizen en veel natuurgebied errond. Op de toren hangen de namen van de fauna in de buurt geëtaleerd. Uiteindelijk bracht de Zeelandbrug mij terug op Noord-Beveland.

Van daaruit terug de boerenbuiten tot er weer een veer moest genomen worden over het Veerse meer. Ik had net tijd om een broodje gezond te nemen en snel twee drankjes met zicht op de marina want ervoor was ik nog heel de morgen geen horeca tegengekomen.

Daarna fietste ik nog een hele tijd evenwijdig met de onderkant van het Veerse meer (geen straf, door veel natuurgebied) om dan uiteindelijk in Middelburg aan te komen tegen een uur of drie. Ik had gigantisch snel gefietst blijkbaar, alweer reden voor koffie met taart (duidelijk zeker dat alle redenen goed zijn voor zoet?). Rond vier uur was ik al in Vlissingen waar ik direct de boot op kon en tegen het avondeten was ik weer thuis. Nog altijd met melkfles witte benen en 322 km op vier dagen in diezelfde benen.

En deze olijkerd die ik onderweg tegenkwam vertelt hoe blij deze trip me gemaakt heeft: