Boutenschaar: ik kocht er eentje net voor sluitingstijd bij de bouwmarkt. Waarom dan? Wel omdat de sleutel van de fietsketting van jongste haar fiets was afgebroken. Het gereedschap deed wat moest en sneed de ketting als door boter. Even dacht ik de schaar nog eens nodig te hebben toen het kettingslot van mijn gewone fiets niet meer open ging, maar uiteindelijk deed het dat toch. Ik kan nu officieel een bijberoep starten als fietsdief.

Sire & Sirène: de plezante betiteling van ons koningspaar de laatste dagen. Ze komen naar de vrijwillige job woensdag. Je wil niet weten welke kermis dat op gang heeft gebracht. Straks moeten ze de dotatie  van de vorsten nog verhogen voor alle economische activiteit die ze extra veroorzaken. Ze uiteindelijk zien is maar voor de happy few. Ik had nochtans wel eens graag aan de Flup gezegd dat ik ook al jaren door de staat onderhouden word en daarvoor in ruil vrijwilligerswerk doe. En daar dan meteen de vraag achter “En wat doet u om uw steun te verdienen”? 😉

Smoetn en smèrn: (invetten en smeren) het advies dat ik kreeg in de apotheek toen ik om een crème ging voor mijn extreem droge huid. 

Hondenmand: er staat tegenwoordig eentje in mijn living. Ik wou die zelf kopen, want die mocht bij het interieur passen. ’t Is een luxepaard, het beestje, want zijn mandje heeft goudkleurige poten. Dat hij nog eens durft te grommen naar mij nu! Gekker moet de liefde voor een man trouwens niet worden. Een hondenmand in mijn huis, man, man, man…

Geen Duitse les meer: jammer voor het geld dat ik eraan gaf, maar die lessen waren zo! saai! dat ik daar letterlijk de helft van de les zat te gapen en om de vijf minuten op de klok keek. Ik heb me ooit voorgenomen om nog weinig te doen tegen mijn goesting, en dat was zoiets. Ik vertrok dinsdag toen het pauze was met het excuus van migraine, en ben niet meer van plan om nog terug te gaan.

Vergeetachtigheid: Vorige week liet ik mijn fietsslot achter in de fietsenstalling bij de job (slot met oog en pin), ik kwam daar maar achter toen ik de volgende keer ging werken. Het slot was weer gestolen (niet de eerste keer), maar de dief moet het toch niet kunnen gebruiken hebben, want de dag erna lag het weer waar ik toen mijn fiets had gestald. Vandaag liet ik mijn batterij achter op de bagagedrager van de fiets naast de mijne. Ik neem mijn batterij standaard mee naar mijn locker omdat mijn fiets dan minder aantrekkelijk is om te stelen (gigantisch veel fietsdiefstallen hier, ondanks met kettingsloten vastgemaakt). Gelukkig lag de batterij nog op dezelfde plaats na het werk.

De man in mijn leven: Oooo, en Aaaa, en pfwiew! We genieten van onze roze wolk en staan tegelijk heel realistisch in het leven. Op oudere leeftijd verliefd worden doet dat met een mens.