We kwamen ook naar Kent voor kastelen/landhuizen en tuinen.  Al zijn die niet altijd een heel jaar open of openen die maar na de middag.

Zo kwam het dat we eerst naar de kust reden na het ontbijt. Whitstable stond op het programma. Online had ik mooie foto’s van die kustlijn gezien. In de praktijk zagen we de haven met zwart geteerde stalletjes die nu niet enkel meer voor de visserij dienen maar ook voor andere commerce.

Het centrum stond vol met ouderwetse panden met tig charity winkels, de ene kringwinkel naast de andere zeg maar, afgewisseld met soms zeer stemmige horeca, makelaarskantoren (tweede duurste plek in Kent om te kopen volgens BBC radio) en andere zaken.

Tegen de middag reden we naar Whitstable Castle, een klein maar mooi domein, waar we aten in de orangerie en nog eens door de tuin wandelden vooraleer verder te gaan.

Volgende halte was Godinton House and Gardens. The house was nog niet te bezoeken, de tuinen gelukkig wel. We startten aan het onthaal met thee/koffie en iets zoet te bestellen, wat we buiten in de lentezon met zicht op schapen en lammetjes konden nuttigen.

En dan de tuin in. Beelden spreken meer dan woorden uiteraard. Voilà:

Ons mooi bedje stond die avond in Langley bij Maidstone in een stemmig ingericht, mini lemen huisje met groendak. Wij waren daar graag! Vlakbij liepen we nog eens naar de parochiekerk.

Altijd mooi, zo’n kerk met oude graven rond!

Dochter keek daar ’s avonds nog naar een film, terwijl ik de vorige blogpost typte. Dat was meteen het einde van de batterij van mijn laptop, en waren wij toch wel niet onze Engelse stekker vergeten zeker?

Vandaar dat Kent, dag 2 flink op zich liet wachten.