Summer of ’69-meisje (spiegelbeeld, vertel eens even, ben ik echt zo oud als jij?)

Klein van stuk, groene ogen, aangeboren resting bitch face.

Soms een gezonde hoek af.

Moederdier van 18-plussers die de deur uit zijn maar nog graag komen logeren.

Tot 2009 in een destructief huwelijk gevangen gezeten en dat laat nog altijd sporen na zowel bij mij als bij de kinderen.

Recent (november 2022) de liefde gevonden dichtbij huis. Naast lovers zijn wij ook maatjes met veel gedeelde interesses maar evengoed gunnen wij mekaar genoeg eigen tijd. De LAT bij de relatie zorgt voor zuurstof en telkens vers verlangen. De man kwam met een tweede gratis, hond Bowie namelijk. Die gelukzak heeft nu zijn mandje in allebei onze huizen.

Oost-Vlaamse in West-Vlaanderen (an’t inburheren in Kortriek).

Verhuisd van 828 m2 naar 200m2 grond.

Groene vingers, ondanks de kleine landerijen (kamerplanten, eigen groenten, kruiden, bloemen, vaste planten).

Bezorgd om onze über-moeder(aarde).

Content met weinig maar beseffend dat ze in luxe leeft.

Blijven lezen, blijven leren, blijven schrijven.

Kocht zich bij wijze van midlifecrisis twee naaimachines.

Met ouder worden minder onzeker/verlegen.

Gaat op reis zonder vliegen. Liefst per fiets en/of trein.

Streeft naar een warme maatschappij en steekt daar desnoods zelf de chauffage voor aan.

Kan goed alleen zijn.

Houdt zich zo weinig mogelijk bezig met energievreters.

Zelfstandige bricoleuse met alle gevolgen van dien. Daardoor ook groupie van de Heilige Rita (je weet wel, die van de hopeloze gevallen)

Fan van het lekkere leven, zelf koken is geen straf.

In haar diepste dromen poetst ze graag, in werkelijkheid heeft ze alles graag proper (rust in het hoofd) maar is ze helemaal niet fanatiek.

Cry a river, build a bridge, get over it-type. Al is hier nog een ferme brok verleden te verwerken.

Die tranen mogen. Altijd!

Lachen mag. Ook altijd!