Dag 3 startte met rechts op de baan komen na de oprit van het hotel en direct een tegenligger die om de hoek kwam. Niet zo’n strak plan in een land waar links gereden wordt. Gelukkig kon er snel zonder erg gecorrigeerd worden. Een mens zou van minder direct wakker zijn.

Er moest niet ver gereden worden trouwens naar onze volgende stop. Leeds Castle namelijk. Ik was daar een eeuwigheid geleden al eens, maar wist daar nog amper iets van. Van het origineel kasteel uit de negende eeuw schieten enkel nog wat muren over. Hetgeen nu nog recht staat was tot eind de jaren ’70 bewoond en is in erg goede staat.

De gronden rond het kasteel zijn enkele hectares groot en vanuit vele hoeken is er zicht op het kasteel. Reden te meer om daar dan een grotere wandeling te maken. 

Het weer was die dag druilerig en koud dus vond ik het niet bijzonder erg dat ik om 17u verondersteld werd om deel te nemen aan een online vergadering. Op de ene reis al geïnformeerd worden en mogen dromen van de volgende (fietsreis in Spanje volgende maand) is natuurlijk geen straf. 

We overnachtten in Royal Tunbridge Wells, een stad met heel mooie gebouwen, al regende het die avond ouwe wijven en zijn daar dus geen foto’s van.

Al een geluk dat dag 4 in een zonnige ontbijtzaal startte. Daarna mochten we onze wagen nog laten staan op de parking van het hotel en trokken dochter en ik de stad in om te winkelen. Niet dat alle winkels open waren, want het was goede vrijdag en Bank Holiday in Groot-Brittannië. Ikzelf paste twee jurken en twee jumpsuits maar deed uiteindelijk niets mee naar huis. Dochter kocht er een mooie regenjas. Nooit gedacht dat regenjassen überhaupt mooi konden zijn trouwens, maar deze is het.

De enige beelden die ik heb van Tunbridge Wells zijn deze: 

Na een lunch in een zeer hip barretje trokken we naar Penshurst Place and Gardens. 

The Place was fotogeniek, maar de tuinen hadden op sommige plaatsen heraanleg nodig, want op veel plaatsen waren lege plantvakken. Niettemin waren we daar graag.

Er was enige zelfbeheersing nodig om in het bijhorende tuincentrum geen planten te kopen, maar bij de annex tea-room was die op en kon ik niet weerstaan aan de red-velvet-cake. 

Na dit bezoek reden we naar zee, meer bepaald naar Eastbourne, waar ons laatste bedje van de reis stond. De man aan de receptie zei liefjes dat hij zelfs nog een parkeerplaats had gereserveerd voor ons. Wij hadden onze wagen al gratis een straat daarnaast geparkeerd, want we wisten dat het bewuste stukje tarmac ons £11 zou kosten, dus bedankten we daar even lief voor.

Op weg naar een avondmaal liepen we nog het keienstrand op, je kan toch niet aan zee zijn zonder op het strand geweest te zijn nietwaar. Dat avondmaal liet m.i. wat te lang op zich wachten. Met een veganiste op reis zijn is niet altijd simpel als je op restaurant wil gaan. Ik werd  plots nogal hangry van al die menu’s te lezen voor restaurants en weggestuurd worden uit plekken die dan volzet bleken. Uiteindelijk bood ons eigen hotel de perfecte oplossing. Laat maar erg lekker gegeten daar!