Vief

Basisemoties

Ik pik ze even van het internet:
 
De 8 basisemoties die de mens heeft zijn:
  • Vreugde.
  • Angst.
  • Liefde.
  • Verdriet.
  • Boosheid.
  • Verbazing of verrassing.
  • Schaamte of schuld.
  • Walging.

Ze passeerden ongeveer allemaal deze week.

Vreugde: Om de groei en bloei in mijn kleine stadstuin. Goed lachen, om héél veel. Met de collega’s en klanten op het werk, met jongste die me een ‘springende’ foto en spraakbericht stuurt met “mama, mag ik een trampoline” (oeverloos over gediscussieerd in het verleden omdat ze die niet mocht), om zoveel kleine dingen samen met het lief waardoor ‘ons’ zo bijzonder wordt.

img_20230618_095432-collage

Angst: gelukkig in het verleden, maar dat verleden speelde nogal op wegens Vaderdag en de sterfdatum van de echtgenoot die deze week passeerde.

Liefde: ik mag ondertussen al 7 maanden zwemmen in een olympisch zwembad vol van liefde en kan daar alleen maar immens dankbaar voor zijn.

Verdriet: om wat emotioneel fout gaat in het leven van de kinderen. Het spokend verleden nog altijd heel erg bij de ene, de burn-out en sociale geïsoleerdheid bij de andere. Jongste kan er goed over praten met haar psychologe, oudste heeft maandag een intake gesprek en hopelijk ook een goeie klik met een psycholoog. 

Boosheid: halverwege november een binnendeur bestellen en die maar niet geleverd krijgen. Ik liet de vriendelijke groeten onder de mail maar achterwege!

screenshot_20230618-104936

Verbazing of verrassing: een klant op het werk die zich kwaad maakt om het feit dat ik hem erop wijs dat hij niet met onze winkelmandjes mag buitenlopen. “Zie ik er zo uit misschien” (als een dief) was zijn respons. Ik had dat dus allesbehalve zo bedoeld en schoot gewoon in de lach, wat hem nog een beetje colèriger maakte. Kort lontje tssss!

Schaamte of schuld: die emotie sla ik over. Ik ben te oud geworden om me nog te schamen over mezelf of onhandigheden die ik soms uitvoer. En schuld, tja lang genoeg gevoeld om de verloren/bedorven jeugd van mijn kinderen en het feit dat ik de echtgenoot niet heb verlaten. Maar ’t is niet dat ik daar nog iets kan aan veranderen hé…

Walging: om de politiek en veel te rechtse politiekers in het bijzonder. Om narcisme, seksisme, racisme en hoogmoed bij teveel mensen.

 

 

 
 

17 reacties

  1. Hier ook verdriet. Om jongste zoon die in een toxische relatie zit en er niet uit geraakt. Gelukkig komt hij er wel over praten maar hij denkt nog steeds dat hij het in orde kan krijgen als hij maar genoeg zijn best doet. Ik stuurde hem jouw ‘schaamte en schuld’ bekentenis door. Hoe kan ik hem best helpen, denk jij? Ondertussen slaat ze hem zelfs.😢

    Like

    Beantwoorden

  5. Een achtbaan is het soms hè? En het geeft allemaal diepte aan ons mens-zijn. En hoe beter je de zwar(t)e kanten kent, hoe meer vreugde de lichte kanten brengen. Fijn om te lezen hoe de liefde hier overal de basis is 🩷

    Like

    Beantwoorden

  6. La vie, in al zijn (haar?) facetten, niewaar.
    Je voelt je machteloos hè, als het over je kroost gaat.
    De laatste emotie deel ik met je. Alleen: ook in links zeer ontgoocheld. Zéér ontgoocheld. Ik weet voor het eerst niet op wie ik ga stemmen volgend jaar.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Ik hoop dat die klik met de psycholoog er was voor de oudste. Wat goed van allebei je dochters dat ze nu al het harde werk doen om hun verleden te verwerken, aan hun leeftijd was ik daar nog niet toe in staat. Er is weinig moeilijker dan je eigen kind zien afzien, maar hun wonden overlappen met jouw pijn, dus puur ter herinnering voor jou: wat goed dat je hen leerde dat die wonden er mogen zijn. Wat goed dat je het niet ontkende, er geen groots taboe van maakte, hen nooit het gevoel gaf dat ze er zelf schuld aan hadden, het niet minimaliseerde of op een andere manier erger maakte. Dat klinkt misschien logisch voor jou, maar dat is het helaas niet. Jij koos voor de moeilijkere weg, die is dapper en kwetsbaar en daar wou ik je even aan herinnneren.

    En leve de liefde. X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie