Maandag begon met boodschappen doen in La Flotte en op de terugweg een mijlpaal bijeen te fietsen. Mijn blauwke en ik zijn al 21000 km dikke vrienden! In de namiddag fietsten we tot het verste punt van het eiland naar Phare Des Baleines, de vuurtoren die al van ver te zien is. De weg ernaartoe was gevarieerd tussen stukjes bos, wijngaarden en zoutwinningen. 

In La Cuarde stopten we voor een ijsje, in Ars en Ré deden we een terrasje aan de haven. Langs de kerk met de zwart-witte toren reden we op de terugweg. 

We kochten ook fleur de sel bij één van de vele tafels die daar gewoon staan. Ik vind de wereld altijd een stukje beter als mensen zo op eerlijkheid van anderen vertrouwen. Een box met een gleuf om te betalen en een potje met wisselgeld dat daar gewoon staat. 

Dinsdag geraakten we eindelijk in Saint-Martin-De-Ré, zeg maar de meest toeristische plek van het eiland. Op de heenweg reden we nog maar eens naar La Flotte waar we stopten voor de lokale markt. Eens kijken wat ze op een ander zoal verkopen vinden wij heel fijn. Ik liet me nog verleiden tot het kopen van een stuk nougat die schandalig duur maar gelukkig even schandalig lekker was.

Eén van de doelen van de reis, zijnde oesters met een glas wijn op een mooie plek in de zon, konden we in Saint-Martin afvinken in één van de vele restaurants aan de haven. Ikzelf proefde voor het eerst een oester (stel je voor, ik word 55 dit jaar!) en die smaakte naar méér. Al moest mijn bord crevettes helemaal niet onderdoen qua voorgerecht. De moules frites die erna kwam was lekker, maar kon niet tippen aan de goeie Zeeuwse mosselen die wij gewoon zijn.

Her en der in de stad hingen ook beelden te waaien in de wind. Leuk om zien.

Verder leende de stad zich uitstekend om in te flaneren, een hele mooie jurk te kopen en nog voor koffie en dessert te gaan op een andere plek. Vanop de kerktoren heb je een heel mooi zicht op heel de stad, en je moet daarvoor echt niet heel veel trappen doen.

Vanop die toren zagen we het weer ook veranderen. Een blik op de weer-app deed ons besluiten om de terugweg aan te vatten maar we waren de stadsomwalling nog niet uit als het al begon te regenen.

Op de terugweg deed de navigatie ons ook nog andere fietspaden inslaan in het bos die met momenten heel moeilijk berijdbaar waren. Nu ja, uiteindelijk geraakten we weer op verharde weg en we hebben er toch eens goed mee gelachen. Eens weer in ons vakantiehuis was het na korte tijd weer droog en zonnig. We hebben het hier al meer zo geweten dat het snel ten goede of kwade kan omslaan.