Zondag: pas thuis van een fietsreis, maar dat weerhield ons er niet van om toch te gaan fietsen. We zouden de ramptoerist gaan uithangen en ondertussen een mooie rit maken, iets met een sluis en een schip met averij. We wisten wel niet van mekaar dat we elk aan een andere sluis dachten. Schip niet gezien, maar niet getreurd, we reden een bijzonder mooie route met een leuke stop aan een oude arm van de Schelde.

Maandag begon traag. Eens door de tuin struinen, reisblog bijwerken, wasje draaien en ophangen, maar vooral niet teveel doen 🙂 Ik moest nogal lachen met één van de kippen die demonstratief in het deurgat bleef zitten. Ik vermoed dat het iets te zien heeft met de collega die haar productie kapot pikt. Veel eieren heb ik hier nog niet moeten eten de laatste tijd. In de namiddag gingen we Bowie ophalen bij de reisoppassers, ging het lief nog hardlopen terwijl ik over en weer fietste naar mijn huis om de bewuste was weer binnen te halen en de tuinpotten van water te voorzien. Na het avondeten gingen we aan de wandel met Bowie en belandden we ongewild in een escape game. We zitten namelijk graag in de binnentuin van de academie, een openbaar domein waar wel een hek aan zit. Dat dit om 20u automatisch sluit wisten wij niet. Een constructie van tafels, stoelen en doeken om over de pinnen van het hek te leggen liet ons weer vrij. Dat we goed gelachen hebben! En dat ik blij was dat ik een jeans droeg, dat ook.

Dinsdag gingen we ontbijten op onze favoriete plek in De Gavers. Picknickbank met zicht op water. Wit tafelkleed, servies, bestek, gekookte eieren, verse broodjes, vers sap, koffie en de chocopot mochten allemaal mee. Het bleek net een jaar en en dag geleden dat we dat nog eens deden. Beetje moeite om alles te verzamelen, maar 200% waard. Daarna trok ik weer naar huis en reed nog langs de doe-het-zelf om kleurstalen om eventueel de hall mee te verven. Ik bracht ook nog een klein beetje kleur in huis met hortensia en lavendel uit de tuin. In diezelfde tuin trok ik nog een heleboel onkruid uit dat pijlsnel was gegroeid tijdens de reis. ’s Avonds trok ik met een luisterboek naar verdiep twee waar ik een serieuze strijk tackelde.

Woensdag werd een lange fietsdag. We fietsten de Blauwe Ruit fietsroute. Een route volledig langs water, met gelukkig veel schaduw langs, want het was heet die dag. De tocht is normaal 90 km lang, maar door onderbrekingen aan de jaagpaden door werken en slechte bewegwijzering in het Franse deel reden we wel wat om. Uiteindelijk stond er bijna 104 km op de teller. Mooi, vooral langs de kanalen met heel veel authentieke sluizen, maar vermoeiend op het einde!

Donderdag deed ik weer van was draaien en luieren. Hoewel ik eigenlijk van plan was om planten te gaan halen voor mijn geveltuin. Stad Kortrijk is zo vriendelijk geweest om tegels te wippen toen ik op reis was en daar al plantgrond in te doen. De buurtkatten vinden dat in één woord fantastisch, want XXL kattenbak, ik vind dat net iets minder. Verder dan nog maar eens verdwalen op plantenwebsites (De Kreupel en Lens Rozen) geraakte ik echter niet. Toen het tijd werd om aan middageten te werken bedacht ik me dat een boterham genoeg was vermits we ’s avonds een pizza-avond hadden op de loopclub. Na de pizza fietste ik nog weer naar huis en dat was plots erg fris in een bloesje met korte mouwen.

Vrijdag: mijn eerste werkdag in 14 dagen, en het werd een ergerlijke. Ik heb het soms gehad met personeel dat zijn werk niet doet en dan de fouten altijd in de schoen schuift van diegene die de dag voordien dienst had. Mijn schuld was het alleszins niet dat er soep in de frigo’s stond die al twee dagen over datum was. ’t Was ocharme 5 minuten werk om die eruit te halen. Het eeuwige geroddel/gejammer over collega’s bracht me ook danig uit mijn hum. Doe daarbij nog weinig klanten en de minuten tikten tergend traag voorbij. Ik kwam met een punthoofd vol migraine thuis en die week de eerste uren niet. Het ging pas beter toen ik na een pot muesli voor avondeten buiten in de koelte ging liggen met een koude doek op mijn hoofd.

En gelukkig maar, want er stond nog een bezoek op het programma aan wat ooit het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis was maar nu een klooster voor nog welgeteld 3 nonnen rechtover de vrijwillige job. De gebouwen zijn het laatste jaar aan de buitenkant helemaal hersteld en nu werd een rondleiding gegeven in een paar ruimtes van de binnenkant en de grote kloostertuin. De stad trakteerde ook nog met een drankje met exquise hapjes en er was een kort concert van studenten van de academie in de kerk. Onverwacht een heel fijn uitje!

Zaterdag begon al vroeg, maar toch mochten we traag op gang komen. Nadat Bowie zijn wandeling gekregen had, ging het lief naar huis en ik vertrok naar een dochterdate. Dat was alweer een tijd geleden. Daarvoor reed ik wel nog eerst naar Lens Rozen in Oudenburg om daar een klimroos uit te kiezen voor in mijn geveltuin. Het werd deze Sourire d’Isabelle een enkelvoudige roos die niet alleen mij maar ook de bijen zeer blij zal maken in de toekomst.

Met de dochters ging ik een hapje eten en deden we daarna nog elders een koffie, we konden weer bijkletsen.

En bij thuiskomst was het ‘zomerse’ uit de titel weer voor even weg, want het regende alweer.