Zaterdag:

Het lief en ik zijn geen strakke planners. Dus hadden we bij het opstaan geen idee dat we die dag meer dan 70 kilometer zouden fietsen. Niettemin zaten we tegen 10u op de fiets. We reden naar de Ommeloze Boom vlakbij Oudenaarde. Vanuit Kortrijk tot aan de Schelde grotendeels op het Guldensporenpad en eens over de Schelde op de F45 fietsroute, allebei oude spoorlijnen

Oude spoorlijn betekent ook authentieke stationnetjes tegenkomen. Bij een fraai gerestaureerd exemplaar aan de voet van de Koppenberg, raakten we aan de praat met de eigenaar die in zijn mooie tuin bezig was. Hij leerde ons dat zijn woning het oudste station van de lijn was en gaf ons wat details van de verbouwing die hij stap voor stap gedaan had. De man was geen beetje fier toen ik vroeg of ik foto’s van het gebouw mocht maken.

De hele route was heerlijk om te fietsen met rechts van ons zalige zichten op de Vlaamse Ardennen. Uiteindelijk mochten we zelf ook wat klimmen om aan de fameuze boom te komen.

Ik heb hem geknuffeld natuurlijk. Wat doe je anders met een boom als je er speciaal naartoe fietst? Iets als de journey and destination zeker. Het eerste is vaak belangrijker dan het andere.

Terugkeren deden we via Oudenaarde waar we op de markt de innerlijken mensch sterkten om daarna langs de Schelde en opnieuw het Guldensporenpad naar huis te fietsen.

We sloten de dag af met een avondmaaltijd in tapasvorm op de punt van het Buda eiland, hetgeen vrijdagavond in het water was gevallen.

Zondag:

Startte ik alleen met laat opstaan en ronduit lui wezen. Meer dan het vorig blogstukje schrijven, verdwalen op het internet, mijn vaatwasser legen en iets simpels koken kwam er niet van.

Na de middag vroeg ik of het lief zin had om in de stad een stuk ‘Open monumentendag’ en een deel van de Triënnale kunst mee te pikken.

Hij sprong op zijn fiets en we bezochten Hotel Damier op de Grote Markt, een hotel dat al bestond in de jaren 1300 al is die leeftijd niet af te lezen aan het interieur. Niettemin was het leuk om er eens rond te lopen. De verwenkoffie die we daar ook zouden nemen lieten we maar zo, deels door de grote drukte daar en deels door het lawaai van een muziekoptreden op de markt.

We wandelden dan maar van het lawaai weg en gingen op een andere plek voor koffie en wat zoets. Maar niet zonder eerst binnen te lopen in het stadhuis voor wat ik geen grote kunst zou noemen, maar wie ben ik, nietwaar?

Terug naar huis kerend viel me nog in dat gebouwen die in de toekomst voor cohousing gaan gebruikt worden ook open deur hielden. De Paulientjes, een vroegere school/internaat. Helemaal mijn ding om te gaan curieuseneuzen!

We praatten er nog met een vrouw die daar op internaat had gezeten. Altijd leuk als je wat achtergrond kan meepikken van insiders.

Op de terugweg liepen we nog de mooie nieuwe Standaard Boekhandel binnen (braderie in de stad, de winkels waren open) die echt een meerwaarde is voor de stad.

We probeerden voor de regen weer thuis te zijn, wat niet echt lukte, maar we waren nu ook weer niet doorweekt.

Fijn zo een weekend met variatie. Erg van genoten!