… en dat zal de komende weken nog niet anders zijn.

Moestuinieren en alles vanuit zaad willen opkweken is dan ook wel arbeidsintensief. Het zaaien, verspenen, dagelijkse waterbehoefte. Maar ik doe het met de glimlach.

Gewoon in de tuin is er ook wel wat werk en ik loop er zelfs mee achter. Onkruid genoeg, al ben ik nogal gul en mag er hier ook wel wat blijven staan. Eens de paardenbloemen de hele tuin willen overnemen, dan moet ik ingrijpen natuurlijk. Hetzelfde met bessen en hun ondergrondse wortels die overal weer nieuwe planten vormen. Ik had het te ver laten komen.

Eens van gedacht veranderen, daar ben ik ook niet vies van. Van mijn oudste kreeg ik jaren geleden een hele mooie clematis voor moederdag. Die versierde de eiken steun aan onze vroegere voordeur. Ik nam hem mee naar Kortrijk en zette die tegen de achtermuur van mijn tuintje. Ondertussen is de jasmijn zo aan het uitbreiden dat de clematis amper nog zichtbaar was. Vandaag heb ik de clematis dan maar aan mijn tuinboog gezet, de andere kant van de druivelaar die ook al van een andere plaats in de tuin kwam.

In de geveltuin zette ik ook nog een stokroos. Er kwam daar wel een zaadje uit, maar vermits die tweejarig zijn, heb ik een andere plant uit mijn tuin naar de voorgevel gebracht om dit jaar al bloei te hebben.

Ondertussen zijn ook de reukerwten uitgeplant. De speciale openvouwende zaaitray die ik gekocht heb voor diep wortelende zaailingen is ideaal gebleken om die in te zaaien.

Ondertussen is de volledige big bag aan teelaarde ook verspreid op de plaatsen dat dat nodig was. Met de zak zelf wil ik nog een creatiefje doen en daar twee tuinafvalzakken van maken. Altijd handig om met snoeiafval naar het containerpark te gaan.

Morgen ga ik met de dochters naar de tuin van een ander zien. Die bij het kasteel van Beloeil namelijk. Net iets meer vierkante meters dan hier. Wie weet doe ik daar ook nog wat inspiratie op voor thuis.

Ben er alvast benieuwd naar.

(Bericht 36 van #40dagenbloggen)