Genaaid

Ik? Nee, al lang niet meer, de LAT in de relatie in Coronatijden, je weet wel. Maar niet dat dit u ook maar enigszins aangaat natuurlijk. 😉

Ik vond, ergens diep in een virtuele verhuisdoos, mijn naaigoesting terug. Achter de quarantaine moeten bekennen dat ik nog geen tijd vond om mijn naaikamer/bureau in orde te brengen zou maar al te beschamend geweest zijn.

Eerst smeten ze aan alle kanten met patronen van mondmaskers naar onze hoofden. Precies of je zou gevierendeeld worden mocht je én kunnen naaien én daar niets mee doen. Ik naaide er twee om mij iets minder panisch naar de supermarkt te laten gaan. Ze trokken op niet veel. Ik zou er zeker geen opgestuurd hebben naar de dochter om te gebruiken in de zorg.

En dan vond ik dat ik nog een 2,0-versie van inlegkruisjes verdiende. Ik maakte er ooit al een set, maar een sluiting met velcro tussen de benen was niet wat ik ideaal noemde. De nieuwe zijn helemaal goedgekeurd.

Toen kwamen er nog een heleboel herstellingen:

  • twee pyjama’s van het lief.
  • een t-shirt van de dochter.
  • losse naden van ooit gemaakte groentezakjes (nog voor de supermarkten ze gewoon hadden).
  • nog meer losse naden van een trui van jongste.
  • een uitgescheurde split aan een rok van mezelf.
  • een prikkend probleem aan een nieuwe beha van de oudste oplossen.

En dan kwam ook nog de mand met de UFO’s aan de beurt (UnFinished Objects):

  • De lange rok die ik vorige zomer in een rapke ineen stak kon nog wat verbeterd worden. De tailleband stond er niet goed op en een voering was in de veel te dunne stof ook aangewezen.
  • Mijn to be Kerstjurk van 2019 is af. Ik gok dat een beetje bling, groen en een tijdloos model nog wel gaan kunnen in 2020 ook.img_20200408_190826
  • En een jurk die ik ooit begon in juni 2018 🙂 op naaiweekend is ook helemaal klaar. Moeilijke bevalling met plooien die ik niet gelegd kreeg, hals-en mouwbeleg en de uitleg bij het patroon die ontbraken (dacht ik). De plooien werden deels een frons en ik werkte de boel af met een gouden bais-lint (eeuwen geleden dat ik dat nog gebruikte, ik ben dus wel eens moeten herbeginnen). Toen ik de rest van de stof uit de zak haalde waar heel het project inzat, vond ik pas al hetgeen ik hierboven miste. Zo georganiseerd ik, niet te doen! Het stofje kreeg ik ooit van een oude dame uit het vrijwilligerswerk (“kom maar eens kijken naar mijn ‘vodden’ en pak mee wat je kan gebruiken” – dat laatste was een order!), ik vermoed dat het tientallen jaren oud is, maar ik vond de tekening iets hebben.

img_20200410_103730

Voilà, ik ben weer gelanceerd.

29 reacties

    • Nee, dat is zeker niet om te lachen. Ik probeer zo afvalarm als mogelijk te leven. Wat houdt dat nu in om dat bij de andere was te steken. Je ondergoed moet ook in de machine toch?
      Om maar te zwijgen hoe mijn lijf soms reageert op alle parfums die tegenwoordig in wegwerp inlegkruisjes zitten.

      Like

    • We zien mekaar niet. Regels zijn er om te respecteren. Oudste en ik zijn beiden nog gezond, dus zij bracht geen ziekte mee van Brussel net voor de quarantaine. We hopen dat zo te houden.

      Like

  1. Haha ik schiet hier in de lach met dat eerste zinnetje. Schitterend! Van humor in trieste tijden gesproken.
    Ik heb het ‘naaivirus’ ook te pakken en ben heel stout geweest. Ik ben de naaimachine van mijn moeder gaan ‘opeisen’. Het staat daar al jaren stof te vergaren omdat zij er niet meer kan op werken. Maar ik kreeg het in geen geval. Nu wil ik ook mondmaskers maken voor mezelf en mijn collega’s. Na veel harde woorden heb ik het uiteindelijk meegekregen maar ik moet het zo snel mogelijk teruggeven. Die maskers maken, dat gaat heel lang duren, vrees ik. Oeh zo stout van mij hè …🥴

    Like

  2. Een vrouwenlogje pur sang. Geen idee hoe ik daar nu moet op reageren. Dat ik óók kan naaien, jawel. En volgens mijn madam nog behoorlijk goed ook.
    Met naald en draad ben ik daarentegen een kluns, laat staan met naaimachines.

    Like

Geef een reactie op MyriamC Reactie annuleren