Vief

De handrem

… aantrekken, weer wat lossen. Het leven is nu vaak als een hond die niet mag kwispelen.

Veel onzekerheid dus. Want zowat elke dag de mogelijkheid hebben om besmet te worden met Covid of door ‘gevaarlijke’ contacten in quarantaine te moeten. Niet dat ik er de kantjes vanaf loop qua veiligheidsvoorschriften, maar ik werk een aantal dagen, zit aan tafel met de collega’s, ga al eens een koffie drinken elders, heb contacten met de kinderen die vaak openbaar vervoer nemen, … 

Ik bouw dan maar wat zekerheid op door praktisch te denken.

Mijn diepvries zit zo goed als vol, ik heb broodbloem in huis, er is zelfs WC-papier. In nood kan ik al een tijd thuis blijven.

Er staat een bibliotheek aan boeken op mijn e-reader en diezelfde boeken kan ik beluisteren in een app.

Er ligt stof op mijn naaimachines in mijn naaikamer en een bak wol is daar ook te vinden. Ik kan daarmee aan de slag als ik niets beter te doen zou hebben.

Ik zou zelfs een dag kunnen vullen met poetsen en strijken. Stel je voor zeg.

Feest!

En ik kan dromen van op reis gaan en daar al voorzichtige plannen rond maken. Want ik hakte een knoop door. De knoop van ik kan dat wel alleen dat reizen – zie me eens fel zijn – en ik koop me een plooi-e-bike, kruip op een TGV en vertrek.

Een proefrit met zo’n fiets deed me als speedy Gonzales weer terug rennen naar mijn blauwke en direct vergiffenis vragen om mijn bijna ontrouw. Met zo’n ding maak je geen echte fietsreis. Om nog te zwijgen over het feit dat die fiets dan méér stil zou staan dan gebruikt worden, dat die batterij daar niet beter zou van worden en dat het gewoon een erg duur grapje is.

Ik ga dus gewoon weer met Bruno op reis. En dat voelt niet aan als tweede keus. Hij ziet dat nog zitten met mij, ik met hem. We kennen elkaar na elf jaar goed genoeg om te weten wat we wel en niet aan mekaar hebben.

We zochten fietsvervoer en vonden dat. Tegen 7 april 2022 zouden onze fietsen in Sevilla kunnen staan, en van daaruit plannen we een lus van zo’n 1000 km samen te fietsen. Heenreis samen met de trein, terugreis ik alleen, want Bruno heeft nog grotere plannen en zou het liefst een maand of drie weg zijn.

Ik krijg nu van hem met tussenpozen linken van wat we mogelijks gaan zien/doen en dat doet de voorpret alleen maar exponentieel stijgen. 

Alleen die rit met 50 km klimmen in de Sierra Nevada baart me nog wat zorgen. Maar aan de andere kant denk ik terug aan de adrenaline en de mooie landschappen van de Pyreneeën oversteken in 2018 en zou ik zelfs in dat klimmen zin krijgen.

Please o please, ik hoop zo dat het zal kunnen.

 

 

34 reacties

  2. Ja man, wat een plan! Echt iets voor jou, ik hoop dat je van veel natuurschoon zal kunnen genieten tussen al dat getrap. ’t Zou niks voor mij zijn, dat fietsen, ik ga nog liever te voet! 😉

    Like

    Beantwoorden

  5. Dat klinkt heel veelbelovend en heel vermoeiend 😉. Hoeveel km plan je per dag? Kan je batterij voldoende aan bij het stijgen?
    Ik hoop en denk dat het zal kunnen tegen het voorjaar. Nu heb je iets een heel groot lichtpunt om naar uit te zien!

    Like

    Beantwoorden

  7. De Siërra Nevada is heel steil weet ik nog van dat wij dat met de auto deden. En het is daar heel koud boven. Ik hoop dat de reis kan doorgaan. PS En de wc onderaan de berg was zo vies dat ik nog sneller dan Speedy Gonzales er weer uitrende. Dan liever wachten tot teruggekeerd in het hotel.

    Like

    Beantwoorden

    • We houden er rekening mee dat mocht het zo vroeg op het jaar nog te koud zijn of dat er sneeuw zou zijn, dat we dan een andere weg nemen.
      Het plan is om net voor de klim een hotel te zoeken, zodat we ’s morgens vanaf het hotel niet ver moeten rijden. Of dat mogelijk is weet ik nog niet.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  8. Ooooooo wat leuk… deze voorpret, de plannen, en dat je dit samen met Bruno gaat doen! Super! Ik vind je stoer. En ben stiekem jaloers. Heerlijk om nu mee bezig te zijn, naar uit te kijken… ik ga voor je duimen dat het allemaal ook gewoon door kan gaan.

    Like

    Beantwoorden

  11. Chique dat jullie dat samen kunnen doen. En wat een fijn vooruitzicht! Ik zou het best ook wel willen op deze manier. Eind september zijn we een week naar Spanje geweest, een uitspatting die we onszelf gegund hadden. Shame on us, maar we gingen met het vliegtuig. De C-cijfers begonnen vlak ervoor te stijgen, maar Spanje kleurde nog groen. Nu zou ik het niet meer doen, maar ik ben wel blij dat we het gedaan hebben. Wat hebben we ervan genoten! We wilden met de trein naar de luchthaven (Keulen) gaan, maar dat bleek onbegonnen werk. Er moet nog veel veranderen of auto-en vliegverkeer te ontmoedigen, het prijskaartje dan nog buiten beschouwing gelaten.

    Like

    Beantwoorden

    • Die vliegschaamte is niet helemaal terecht. Mochten overheden over de hele wereld wat meer inspanningen doen voor het klimaat, en mocht openbaar vervoer goedkoper en beter uitgerust zijn, dan zouden jullie en andere mensen ook alternatieven overwegen.

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie