De behanger

9:58u. De bel gaat. Door het melkglas van de voordeur zie ik 6 voeten staan. Vreemd, ik had gedacht dat ikzelf zou meehelpen met de werken. Als ik de deur open zoeven vier korte beentjes direct de woonkamer in. Ik moet het dus toch met één man doen, de behangklus. Geen straf, want zeer appetijtelijk om naar te kijken 😉

Boven is mijn bed al uit de weg gezet en proper afgedekt met een oud flanellen bloemetjeslaken. Er staat een ladder klaar, mijn bureau is voor de gelegenheid een papiersnijtafel. Het behang, een pakje behanglijm en een emmer om die in te maken en alle te gebruiken materialen zijn allemaal binnen handbereik.

Als een volwaardig team gaan we aan de slag. Niet dat ik ooit de ladder op kruip. Ik ben meer de knip- en aangeefhulp. Baan per baan krijgt mijn witte kamer meer kleur. Na bijna drie jaar mocht dat al eens.

Op de middag geef ik de vakman ook nog eten. Zo samen aan tafel zitten, ik vind dat echt geen straf. Het zou zelfs kunnen dat ik hem, gepast of niet, net iets te lang in de schone bruine ogen gekeken heb. En dan zwijg ik nog over stiekem dromen van stomende seks met hem op dat gebloemd flanel…

Omdat de werken al bij al snel gedaan zijn en ik hem nog niet wil laten gaan, sta ik toe dat hij nog een siësta doet op de bank, terwijl ik de kamer opruim. We drinken nog koffie samen en hij belooft me om een paar dagen later mijn bed te helpen demonteren omdat er een nieuw in de plaats moet komen.

Benieuwd of ik hem dan kan verleiden om dat nieuw bed eens samen te proberen…

***

Om maar te zeggen dat het lief kwam behangen en dat hij hond Bowie mee had.

En dat het vandaag al een jaar geleden is dat wij elkaar ontmoetten. Een jaar waar ik met veel dankbaarheid op terugkijk. Onze levens zijn zo hard veranderd in positieve zin. Wij zijn maatjes, hebben veel gemeenschappelijke interesses, zorgen goed voor mekaar en zijn content met soms heel gewone dingen.

Het bed is ondertussen met veel verve ingewijd en zorgt voor betere slaap. Ik ben bijna vergeten dat het een rib uit mijn lijf kostte, maar het is het waard.

img_20231113_092051

27 reacties

  1. Ah, wat een fijn blog om te lezen. En proficiat ja, met jullie eerste jaar samen. De liefde spat er hier in jouw woorden nog steeds van af ❤️ Prachtig behang ook, da’s niet eenvoudig plakken… petje af voor de behanger dus

    Like

    • Die kadertjes hangen nog een beetje scheef en dat moet nog verbeterd worden. Ik ging kringwinkelen voor die kaders. Een creatiefje met een kleurtester (beter dan daarvoor een hele pot verf te moeten kopen) maakte ze zwart. Er zijn nog gouden kaders ook die een andere ruimte een beetje opfleuren.

      Geliked door 1 persoon

  2. Ik dacht even ‘oei, wat is Viefje los geworden in de omgang met mannelijk schoon.’ Niet dat het mij wat aangaat, je mag doen wat je wil. Je had mij nogal beet met je behanger.
    Geniet van het samen zijn en de liefde. Niet in het minst onder het mooie behang op het behaaglijke bed.

    Like

  3. hahaha heerlijk om dit blog te lezen!! Leuk gehang ook. En een goed bed (met dito matras) is niet alleen fijn maar ook noodzakelijk gezien de tijd (en andere hobbymatige activiteiten 😂) er op doorgebracht worden.

    Like

    • Slaap is zo belangrijk geworden de laatste jaren omdat de hormonen zorgen dat die niet meer vanzelfsprekend is. Een goed bed helpt bij die slaap. Met de juiste persoon wakker worden is sedert een jaar de flinke bonus.

      Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Thomas Pannenkoek Reactie annuleren