Het is weeral een hele tijd geleden dat hier nog geschreven werd. Niet dat ik dat niet wil, maar het komt er precies niet meer van. Ik wil het nog net niet steken op het cliché van gepensioneerd en geen tijd 🙂

Laat ik het dan maar eens hebben over mijn heel modale leven met zeer gewaardeerde mooie momenten in.

Het gepasseerde weekend waren er zo een paar.

Zaterdag: Alleen wakker geworden, simpel ontbijt, een douche, was in de machine en op de fiets gesprongen. Boodschappen combineren met wat kilometers doen. Geen straf, want wat een mooi weer! Door dat laatste kon de was ook buiten aan de molen.

Na de middag haalde ik het lief op, want we gingen naar Brugge. Daar hadden we afgesproken met de dochters. Oudste is al een tijdje samen met haar chéri, en dat is serieus genoeg om die ook aan de mama voor te stellen. Zo fijn om die twee samen te zien stralen.

Het werden veel babbels in het Frans (hij is Franstalig), Engels (als we niet op de juiste Franse woorden kwamen) en tussendoor onze moedertaal. We deden een gezellig terrasje, hingen de toerist uit (jongste toonde ‘haar’ stad) en gingen nog een hapje eten ter afsluiting.

Op de terugweg nam ik Bowie mee met de auto en nam het lief de fiets naar mijn stek, waarna we de hond en onszelf nog even uitlieten.

Zondag: De dag begon alsof het vrijdag was, al was er tijd genoeg om daarna nog wat in te dommelen. Na ontbijt en douche liet Bowie ons ook weer uit (ik vraag me dikwijls af wie daar nu het meeste deugd aan heeft, de hond of wij) een toertje rond ons nabij park met nog altijd veel bloesem en een keur aan eenden en ganzen was ons deel. Nooit geen straf om daar te wandelen!

Ongebruikelijk werd de TV daarna aangezet. Wij zijn geen TV-kijkers, maar de marathon van Rotterdam werd gelopen. Het lief liep die zelf enkele keren en er deden bekenden van hem mee, dus wou hij wat volgen. Dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen is een fabeltje, want ondertussen schilde hij de asperges en even later werden die vakkundig à la flamande bereid. Lekker puur eten!

Ik zorgde ondertussen nog voor gebak voor bij de koffie. Laat ik het bananenbrownie noemen. Er werden namelijk ingevroren bananen in verwerkt (overschot toen ik op reis vertrok) en vermits die altijd lelijk verkleuren is chocolade het juiste antwoord.

Tussen eten en koffie deden wij nog van ‘horizontaliseren’. Een onvervalst middagdutje af en toe onderbroken door Bowie die niet goed wist waar het nu beter was: in de tuin of bij ons op de sofa.

Uiteindelijk deden we zelf nog een rondje tuin. Kijken naar wat het goed doet en beseffend dat er nog wat verbeterpunten zijn. De zware zinken kuipen werden ook weer op het terras geplaatst. Daar kan ik dan de komende dagen al wat in zaaien.

Uiteindelijk ging het lief weer huiswaarts want hij wou zelf ook nog (hard)lopen. Ik fietste een eindje mee en breide daar dan nog een heuse tocht van rond de 50 km aan vast. Samen zijn is leuk, elk ons ding doen ook.

Eens thuis was het al tijd voor avondeten. Wat boterhammetjes met zalm en kruidenkaas gingen er wel in, nog een stuk brownie evenzeer. Ik had immers wat calorieën verbrand met het fietsen toch?