Een nieuw jaar komt met nieuwe (goede) voornemens. Of ik die ga volhouden is een andere vraag, maar niemand kan me kwalijk nemen om er minstens een start mee te maken.

Ik wil hier graag eens weer wat meer schrijven, misschien is een weekoverzicht dan wel de manier om daar wat aan te doen. 

Et voilà:

Nieuwjaarsdag: de nacht was te kort nu de familie een uur van mijn voordeur woont en ik voelde me daarenboven allesbehalve pico bello. Snot, keelpijn, wellicht wat koorts, alles wat de nachtrust helemaal bevordert dus. Niettemin begin ik het jaar al een aantal jaar al fietsend. Zo ook zondag. Ik had geen koorts bij het opstaan, dus verklaarde ik mezelf fit genoeg om het jaar in te rijden. Het lief en ik fietsten de Peter Benoit-fietsroute in en om Harelbeke, goed voor 26 kilometer trappen. Maar niet zonder eerst onze kilometertellers te vereeuwigen, kwestie dat we weten hoeveel kilometer we gaan doen in 2023.

In de namiddag kreeg ik nog telefoon van de jongste, of ik haar niet kon komen halen, want ze was te ziek om met de trein te komen. Ziek indeed, tegen de avond lag ze te ijlen in de sofa met meer dan 39° koorts en de mama deed zielig wat mee van ziek zijn.

Maandag: Ik meldde me afwezig op het werk, want meer dan mottig, bracht de dochter naar de huisarts waar ze een griep-diagnose kreeg en deed heel de dag niet veel. Op de koop toe deelde de oudste in dezelfde griep-brokken (ze vierden samen op oudejaarsnacht). De Helleborus die maar niet geplant geraakte in de tuin en tijdens de grote vrieskou naar binnen werd gehaald, fleurde deze off-day op met een eerste bloem.

Dinsdag: Niet zo van de ‘zittend gat’ zijn maakte dat ik toch maar iets nuttigs deed. De bergruimte onder de trap raakte niet opgeruimd voor het einde van het jaar, dus begon ik er toen maar aan. Dat leverde veel papier en karton op ter recyclage, een bak voor het containerpark en een bak voor de kringwinkel. Die laatste bracht ik maar meteen weg en nu ik dan toch de auto uithaalde, deed ik ook maar ineens wat grotere boodschappen.

In de namiddag kwam het lief langs voor een wandeling van een zestal kilometer en het buiten zijn deed me méér dan deugd.

Woensdag: ik ging een halve dag vrijwillig werken en spendeerde de namiddag met de dochter die zich al stukken beter voelde. We beslisten een uur voor het beginnen van de film om naar de bioscoop te gaan (Close) een mooie film, maar we werden er allesbehalve vrolijk van.

Donderdag: begon met nog eens een karweitje aanpakken. De kasten onder de gootsteen konden ook een opruim/poetsbeurt gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. Weer een doorn uit het oog!

Jongste ging na de middag naar huis en voor ons stond er weer een fietstocht gepland. De ambitie om getraind aan een fietsvakantie te beginnen in mei is heel erg aanwezig, dus mochten het wat kilometers zijn. We reden de Goedendag-fietsroute, méér dan 50 kilometer ver in niet zo’n optimaal weer. Een regenjas, al goed en wel, maar een spatbord waarvan een deel afgebroken is maakt dat ik er tegenwoordig niet al te proper bij loop na zo’n tocht. Dat stuk brak al af in Spanje in het voorjaar, misschien moet ik toch eens tot bij de fietshersteller gaan. De fietsroute bracht ons van Kortrijk naar Bellegem, Rollegem (waar we vijgen na Pasen de gehaakte kerstboom bewonderden), Aalbeke, Marke, Harelbeke en weer Kortrijk.

Vrijdag: ik lummelde wat de halve dag. Snip verkouden de hele week verder doen maakte toch dat het lijf niet echt vief was, ondanks veel dagen flink vroeg naar bed. Na een bezoek aan de fotograaf voor pasfoto’s (een reispas nodig om in maart naar Londen te gaan) vond ik een boterham ’s middags al genoeg want te lui om warm eten te maken. Doch in de namiddag vond ik dat de kerstboom toch mocht opgeruimd worden, we waren immers al Driekoningen. Die boom opbergen zonder minstens één bal te breken, ik luk er jaar na jaar niet in. Wat wel lukte was nog een dweil door het huis te jagen, kwestie van ook nog proper de week te eindigen.

Man met hond die langskwam maakte dat er ’s avonds nog een wandeling werd gedaan.

Zaterdag: startte na douche en ontbijt alweer met een wandeling. De hond nietwaar… ’s Middags werd lekker gekookt (het niet alleen voor jezelf moeten doen, maakt dat er wat meer moeite in gestoken wordt) en we deden van siësta wegens niet bijster goed geslapen de nacht voordien. In de namiddag brachten we fietsend de hond naar huis (heeft zijn eigen mandje op de bagagedrager) want ’s avonds zouden wij naar de nieuwjaarsreceptie van de stad gaan en daar zou ook (niet hond-vriendelijk) vuurwerk zijn. Lang trokken we het niet op de receptie, na een gekregen hapje en een weg van de drukte betaald drankje en hapje hielden we het voor bekeken. We fietsten naar het lief zijn woning, lieten de hond nog maar eens uit (als je te weinig beweegt: neem een hond!) en sloten de avond af met een warme chocomelk vooraleer in bed te kruipen.